Vrouw Op De Veranda - Bløf

De vrouw op de veranda

Steelt mijn aandacht, koel en snel

Dievegge van de nachtrust

Doet me zweten in mijn hel

Vergeten kan ik niet

Want in haar ogen zag ik iets

Van liefde en vermogen

Tot zo’n groot mededogen

Als je maar zelden ziet

De vrouw op de veranda

Steelt het daglicht, vaag en moe

Dievegge van de schemer

De avond valt haar toe

Verslaven zal ze mij

Want het vuur valt haar straks bij

Als een kaars in late uren

Ze laat ze langer duren

Maakt deze junkie vrij

De vrouw op de veranda

Steelt mijn trots, zo zacht en lief

Dievegge van de hoogmoed

Ooit was ik ook zo’n dief

Maar toen dook ik weg in lucht

En ik hoorde nog haar zucht

Daar boven op de toren

En in een vrije val verloren

Begon mijn grote vlucht

De vrouw op de veranda

Steelt mijn liefde, hard en wreed

Dievegge van de hartstocht

Waarvan ik weinig weet

En nu schrijnt nog de kleine wond

Die ik zorgeloos verbond

Met alle hoop op morgen

Als zij me heeft geborgen

Sta ik weer op de grond

La mujer en el porche

Me roba la atención, genial y rápido.

Ladrón del sueño de la noche

Me hace sudar en mi infierno

no puedo olvidar

Porque en sus ojos vi algo

De amor y habilidad

A tan gran compasión

Si rara vez ves

La mujer en el porche

Roba la luz del día, tenue y cansada

ladrón del crepúsculo

La tarde cae sobre ella

ella me va a enviciar

Porque el fuego pronto estará con ella

Como una vela en las últimas horas

Ella hace que se tarden más

Libera a este drogadicto

La mujer en el porche

Me roba el orgullo, tan suave y dulce

Ladrón del orgullo

Yo también fui una vez un ladrón

Pero luego me zambullí en el aire

Y la escuché suspirar

Allá arriba en la torre

Y en una caída libre perdida

Comenzó mi gran vuelo

La mujer en el porche

Roba mi amor duro y cruel

ladrón de la pasión

de los que poco se

Y ahora la pequeña herida todavía duele

Que conecté sin cuidado

Con todas las esperanzas para mañana

si ella me ha salvado

¿Estoy de vuelta en el suelo?