Biz Üç Kişiydik - Ahmet Kaya

Biz üç kişiydik;

Bedirhan, Nazlıcan ve ben

Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek!

Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara

Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda çapraz tüfek

El tetikte, kulak kirişte ve sırtımız toprağa emanet

Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi

Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık

Deniz çok uzaktaydı ve dokunuyordu yalnızlık

Gece uçurum boylarında, uzak çakal sesleri

Yüzümüze, ekmeğimize, türkümüze çarpar geçerdi

Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan, tüterdi buram buram

Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi

Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan’ı

Ateşböcekleriyle bir oldu, kırpışarak tükendi

Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza

Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi

Oy Nazlıcan;

vahşi bayırların maralı

Nazlıcan;

saçları fırtınayla taralı

Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine?

Oy Nazlıcan, oy, canevinden yaralı

Nazlıcan;

serin yayla çiçeği

Nazlıcan;

deli dolu heyecan

Göğsümde bir sevda kelebeği

Nazlıcan, ah Nazlıcan

Artık yenilmiş ordular kadar eziktik, sahipsizdik

Geçip gittik, parka ve yürek paramparça

Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik

Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda

Bedirhan’ı bir gedikte sırtından vurdular

Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları

Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca

Titredi ve iki yana düştü kolları

Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını

Devrilmiş bir ağaçtı ay ışığında gövdesi

Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine

Göğsümü çatlatırken nabzımın tükenmiş sesi

Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı

Birazdan ateşi karıştırıp bir cigara saracaktı

Oysa ölüm sadık kalmıştı randevusuna, ah

O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı

Ey Bedirhan;

katran gecelerin heyulası

Ey Bedirhan;

kancık pusuların belası

Sen de böyle bitecek adam mıydın?

Konuşsana!

Ey Bedirhan;

ey mezarı kartal yuvası

Bedirhan;

mor dağların kaçağı

Bedirhan;

mavi gözleri şahan

Zulamda suskun gece bıçağı

Bedirhan, ah Bedirhan

Biz üç kişiydik;

Üç intihar çiçeği;

Bedirhan, Nazlıcan ve ben

Suphi!

Éramos tres;

Bedirhan, Nazlıcan y yo

¡Tres bocas, tres corazones, tres cartuchos jurados!

Nuestro nombre fue escrito como un problema en las montañas y las piedras

Pesada plaga en nuestro cuello, rifle cruzado en nuestro pecho

Mano en el gatillo, oído en la viga y nuestras espaldas al suelo

Frotando nuestras manos frías con dolor de cicuta

Solíamos abrazarnos bajo la colcha de estrellas

El mar estaba lejos y la soledad tocaba

Voces de chacales distantes en las alturas de los acantilados en la noche

Golpearía nuestras caras, nuestro pan, nuestro pavo.

Nazlıcan solía frotarse el pecho con tomillo, estaba fumando.

La miraríamos en secreto, nuestros corazones se hundirían

Tal vez perdimos a Nazlıcan en la pipa de un pastor.

Se hizo uno con las luciérnagas, se consumió en un abrir y cerrar de ojos

Dejando una delicada mariposa muerta justo en nuestro entorno

Como plomo, quemado como una mina

Votar Nazlıcan;

maravilla de las colinas salvajes

nazlicano;

su cabello está peinado de tormenta

¿Irías así al país de las estrellas?

Oy Nazlıcan, Oy, herido desde su casa

nazlicano;

flor fresca de las tierras altas

nazlicano;

emoción loca

Una mariposa de amor en mi pecho

nazlicano, oh nazlicano

Ahora éramos tan cojos como ejércitos derrotados, estábamos abandonados

Pasamos, al parque y el corazón desgarrado

El resto es sentimiento de muerte, el resto es silencio sordo

Pasamos, Nazlıcan brecha entre nosotros

Le dispararon a Bedirhan por la espalda en una brecha.

Muchos grandes bloqueos

Suavemente como un rifle deslizándose del hombro

Tembló y sus brazos cayeron a los lados.

La muerte lo había rodeado como una ortiga.

Era un árbol caído, su tronco a la luz de la luna

Extendí la mano y toqué tus pestañas con una lágrima

El sonido de mi pulso se agota mientras rompo mi pecho

Era como si fuera una broma, iba a despertar pronto.

Pronto atizaría el fuego y liaría un cigarrillo.

Pero la muerte fue fiel a su designio, ah

No volvería a ser como Nazlıcan.

Hola Bedirhan;

espectro de noches de alquitrán

Hola Bedirhan;

el flagelo de las emboscadas de perra

¿Fuiste el hombre que terminó así?

¡Háblame!

Hola Bedirhan;

oh tumba nido de aguila

Bedirhan;

fugitivo de las montañas moradas

Bedirhan;

hermosos ojos azules

Cuchillo de noche silenciosa en mi escondite

Bedirhan, oh Bedirhan

Éramos tres;

Tres flores suicidas;

Bedirhan, Nazlıcan y yo

hola!