Mahur - Ahmet Kaya

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız

Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı

Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı

Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı

Gittiler akşam olmadan ortalık karardı

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra

Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara

Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara

Geceler uzar hazırlık sonbahara

El festival se rompió, un viento amargo se quedó solo en el jardín.

Él canta una canción, Müjgan y yo lloro

Se fueron amigos, se acabó el festín, ni la vieja emoción ni la velocidad

Solo nuestra triste soledad también está en orden y fuera de orden.

Él canta una canción, Müjgan y yo lloro

Eran árboles jóvenes que volaron de un bosque de fuego

Tallaron la luz del sol, eran tipos duros

Sus ásperas sonrisas sacudieron la luz

Se fueron, oscureció antes de la noche.

El anhelo de las cañas interminables más tarde más tarde

La oscuridad de las secuelas les agrega una dimensión.

Tal vez sea un negro consuelo para el resto

Las noches son cada vez más largas, preparándose para el otoño