Bir Minik Kız Çocuğu - Ahmet Kaya

Ona her gün rastlardım, kuyruğun bir ucunda

Bir minibüs parası, sımsıkı avucunda

Uykusuna doymamış, kırpışan gözleriyle

Anlarsa baktığımı, başı inerde öne

Bildiğim kadarıyla ölmüş anne, babası

Okulundan koparıp işe koymuş ablası

Ne rüyalar görürdü, kim bilir yol boyunca

Hep gülümserdi yüzü, ansızın uyanınca

Bir minik kız çocuğu, saçları darmadağın

Yollarda yalın ayak üşür, üşür, üşür elleri

Meraklandım birkaç gün durakta görmeyince

Tanıyanlar söyledi, inanmadım ilk önce

Dalmış bir gün rüyaya mavi önlük içinde

Fabrika değil sanki, bir okul bahçesinde

İşte o an dişliler kapmış iki elini

Böyle ödemiş yavrum rüyanın bedelini

Tebessüm donup kalmış ağzının kenarında

Solu vermiş minik kız henüz ilk baharında

Bir minik kız çocuğu, bir minik kuş yüreği

Ölümün kucağında üşür, üşür, üşür elleri

Solía ​​tropezarme con él todos los días, en un extremo de la cola.

Una moneda de minibús, apretada en su palma.

Con sus ojos insomnes y parpadeantes

Si entiende que estoy mirando, su cabeza está baja.

Que yo sepa, sus padres muertos

Su hermana mayor, que lo sacó de la escuela y lo puso a trabajar.

Que sueños tuvo, quien sabe en el camino

Su rostro siempre estaba sonriendo, cuando de repente se despertó

Una niña pequeña, su cabello despeinado

Los pies descalzos en las carreteras se ponen manos frías, frías, frías

Me preocupé cuando no lo vi en la parada de autobús durante unos días.

Los que sabían decían, yo no lo creía al principio

Un día sumergido en un sueño con un delantal azul

No es como una fábrica, en el patio de una escuela.

Fue entonces cuando los engranajes agarraron ambas manos.

Así es como pagó por el bebé soñado

Mi sonrisa está congelada en la comisura de tu boca

La niña que ha dado su aliento sigue en su primera primavera

Una niña, un corazón de pajarito

En el regazo de la muerte manos frías, frías, frías