Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Boję się żyć, ale nie ma tematu

Mijają dni, ja stawiam czoła światu

Ciało me drży, ale to dla mięczaków

Coś jest ważniejsze niż lęk

Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach

Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd

W sumie ciężko się dziwić

Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi

Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier

Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta

Gruby przemyt, ryzyko we krwi

Na językach posmak nikotyny — smak życia

Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia

Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach

Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj

Moją rentę po ojcu chce komornik

Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki

Podatki za dach, w którym nie mieszkam

Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?

Zabierz mnie stąd!

Gdzie mój dom?

Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność

Co?

To mojej matce spędza sen z powiek

Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie

Dziś łączy mnie z nimi tylko krew

Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk

Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd

Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko

«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino

Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»

Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał

Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo

Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista

Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk

I kogo winić za to?

Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?

Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?

Za to podatki za nią płacić już jest fair

Gdzie jest logika?

Gdzie jest sens?

Tym bardziej jak patrzę lata wstecz

Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety

Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć

Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy

Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii

Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku

Dlatego teraz nie mamy kontaktu!

Tengo miedo de vivir, pero no hay tema.

Pasan los días, me enfrento al mundo

Me tiembla el cuerpo, pero es para cobardes

Algo es más importante que el miedo.

no recuerdo desde cuando senti miedo

Más miedo, más sí, mi ansiedad llegó a las estrellas

Con todo, es difícil sorprenderse

La gente a mi alrededor ha muerto, los que quedan son infelices

Soy testigo de vidas incumplidas, carreras perturbadas

Algunos no querían aprender, otros amaban el contrabando, sí

Contrabando pesado, riesgo en la sangre

En las lenguas el sabor de la nicotina - el sabor de la vida

Al menos no tienen que pedir prestado, ja, sin pagar

Activos en préstamos, valor pagado en archivos

Cuando tengo miedo de lo que hoy traerá

La pensión de mi padre la quiere el alguacil

Porque después de todo, mi tía no volvió a pagar la prima

Impuestos por un techo donde no vivo

Herencia, compensación por la muerte del padre, abuelo, abuela?

¡Llévame!

¿Dónde está mi casa?

Porque en donde yo crecí es en copropiedad

¿Qué?

Es mi madre la que da noches de insomnio

Como una familia, y escuchas amenazas por teléfono

Hoy solo la sangre me conecta con ellos

Solicitudes de pago, incertidumbre y miedo

El realismo me llega como un rayo de la nada

Cuando veo letras recomendadas a mi nombre

« No sé nada de este caso, juez

Solo hasta mi suegro y mi padre me acuerdo de todo»

Antes de este giro argumental, el mundo no existía para mí.

Antes de este giro en la trama, todavía era un niño

Sin NIP, póliza, ZUS y la tarjeta en la que leo: pensionista

Hogar, dulce hogar es para mí un generador de tormento constante

¿Y a quién culpar por eso?

¿Mi tía que quiere quitarme el estatus de heredero?

¿Que no tengo derecho a esperar el reembolso?

Por esto pagar impuestos por ello ya es justo

¿Dónde está la lógica?

¿Dónde está el sentido?

Más aún cuando miro hacia atrás años

Cuando un adolescente pagó las deudas de una mujer adulta

Que tiene marido e hijos, no lo puedo creer, no lo puedo creer

Tengo mucho más por lo que pasar antes de que este caso termine.

Fuiste mi madrina, ahora eres simpatizante de la fobia

Se suponía que eras un ejemplo para mí, eras la responsabilidad de la falta

Por eso no tenemos contacto ahora!