Cyklotymia - AdMa

Czas jakoś szybciej mija, szybsza chwila, sen jest lekki, krótki dzień

Dzisiaj myślę: Cyklotymia — F34, wiem

Stosy książek, zaburzenia;

Ja?

Ja?

Ja?

Ja nie

Subdepresja mnie omija, hipomanii pragnę wręcz

Ból nie mija, ból zostaje, bliskich ucisk sięgnął dna

Chyba przez złe doświadczenia miewam lęki, trudniej spać

Nie odbieram telefonów, skrzynka już mi pęka w szwach

Czasem czuję się jak Callas, nieszczęśliwa, łaknę salw

Czucie wglądu mnie przytłacza, psychodynamiczny szał

Gdy szczerość spuszczam ze smyczy, miewam Lśnienia tak jak Jack

Poszukuje szczęścia w gnieździe, lecz kukułka nie ma gniazd

Wiem, że nie jestem samotna, ale z pustką chodzę spać

Niektórzy nie

Rozumieją, że

I samotnym można być

Kiedy telefony urywają się

Nie pamiętam już dokładnie od kiedy odczuwam strach

Przed zwykłymi zadaniami, wyzwaniami rzekłbyś dnia

Może jakoś od liceum, gdy w słuchawce krzyczał alt

Matki mojej koleżanki sączącej z słuchawki jad

Ludzie, widzisz, nas zawodzą jak w Kuracji Majera

Strach przed wagą naszych czynów każe kłamać ciągle nam

El tiempo de alguna manera pasa más rápido, el momento es más rápido, el sueño es ligero, el día es corto

Hoy pienso: Ciclotimia - F34, lo sé

Pilas de libros, desorden;

¿YO?

¿YO?

¿YO?

Yo no

La subdepresión me elude, ansío la hipomanía

El dolor no se va, el dolor se queda, la opresión de los seres queridos ha tocado fondo

Supongo que por malas experiencias tengo ansiedad, me cuesta más dormir

No contesto llamadas, mi bandeja de entrada está a punto de estallar

A veces me siento como Callas, infeliz, anhelo voleas

El sentimiento de introspección me abruma, frenesí psicodinámico

Cuando suelto la honestidad, tengo Shinings como Jack

Busca la felicidad en el nido, pero el cuco no tiene nidos

Sé que no estoy solo, pero me voy a dormir vacío

algunos no

entienden que

Y puedes estar solo

Cuando los teléfonos se apagan

No recuerdo exactamente cuando sentí miedo.

Antes de las tareas habituales, retos dirías del día

Tal vez desde la escuela secundaria, cuando el alt gritaba en el teléfono.

La madre de mi amigo rezuma veneno por el auricular

La gente, ya ves, nos defrauda como en el trato de Majer

El miedo al peso de nuestras acciones nos hace mentir todo el tiempo