Młode Wilki 3 - Verba

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

A tylko ten jeden dzień

Rozpoczął się jak idealny sen

On jak nigdy obudził ją kwiatami

Ona w szczęściu witała go zalana łzami

Ten jeden dzień miał naprawić to, co rozkruszało się

Dwie postacie z jednej opowieści,

Które pisarz dzieli dopisując wersy

Dlaczego tak jest,

Że najpiękniejsze chwile życie psuje na siłę?

Ona znowu spędzi samotną noc

Wierząc, że rano znów zobaczy go Oddech na szkle

Serce na pożegnanie smutkiem malowane

Kilka słów wyczytanych z zamkniętych ust

Kocham Cię i poczekam tu Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Rozcinał płaczący świat

Zimne krople deszczu wklejone w wiatr

Jechał coraz szybciej by oszukać czas

Ciemna noc zasłaniała strach

Chciałby być przy niej blisko teraz

Przy niej żyć, przy niej chciał umierać

Wiedział, że gdyby coś się stało

Oddałby własne życie za nią

Jak mógł jej nie doceniać

Drwił słysząc: coś się zmienia

Nie zasłużyła na taki chłód

Naprawiłby to, gdyby tylko mógł

Ile razy Bóg może dawać szanse

Ile razy śmierć może przegrać walkę

Przeznaczenie czy największy dług

Jak dziś przypomniał sobie Bóg

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Después de todo, se suponía que los sueños eran mejores.

Pero creamos un mundo donde alguien calcula el tiempo

Tal vez es mejor en el otro lado

Pero seguimos creyendo que el destino nos está cuidando

Y solo este día

Empezó como un sueño perfecto

La despertó con flores como nunca antes

Ella lo saludó feliz entre lágrimas.

Este un día fue para arreglar lo que se estaba desmoronando

Dos personajes de una historia.

Que el escritor divide añadiendo líneas

Por qué es así,

¿Que los momentos más bellos de la vida se arruinan por la fuerza?

Ella volverá a pasar una noche solitaria

Creyendo que en la mañana lo volvería a ver Aliento en el cristal

Un corazón despidiéndose con tristeza

Unas pocas palabras leídas de una boca cerrada.

Te amo y esperaré aquí Se suponía que los sueños eran mejores

Pero creamos un mundo donde alguien calcula el tiempo

Tal vez es mejor en el otro lado

Pero seguimos creyendo que el destino nos está cuidando

Abrió el mundo que llora

Gotas de lluvia frías atrapadas en el viento

Iba cada vez más rápido para engañar al tiempo.

La noche oscura fue oscurecida por el miedo.

Le gustaría estar cerca de ella ahora.

Para vivir con ella, quería morir con ella

Sabía que si algo pasaba

Habría dado su vida por ella.

¿Cómo podría subestimarla?

Se burló cuando escuchó que algo cambiaba.

Ella no se merecía tanto resfriado

Si pudiera, lo arreglaría.

Cuantas veces Dios puede dar oportunidades

¿Cuántas veces la muerte puede perder una pelea?

Destino o la mayor deuda

Como Dios recordó hoy

Después de todo, se suponía que los sueños eran mejores.

Pero creamos un mundo donde alguien calcula el tiempo

Tal vez es mejor en el otro lado

Pero seguimos creyendo que el destino nos está cuidando

Después de todo, se suponía que los sueños eran mejores.

Pero creamos un mundo donde alguien calcula el tiempo

Tal vez es mejor en el otro lado

Pero seguimos creyendo que el destino nos está cuidando