Deszczowy kamień - Verba

Miałem kiedyś dobra przyjaciółkę

Nie patrz na mnie tak, przecież wiem, co mówię

Przyjaźń między dziewczyną i chłopakiem

Raz na milion lat zdarzają się takie

Ona była jak drzewo, a ja byłem jak skała

Pokonujący burze życia i zawirowania

Gdy się łamała ja byłem oparciem

Uczyła mnie uginać się, broniłem się uparcie

Zrozumienie, chociaż inny punkt widzenia

Bywała smutna, mnie chłód nie zmieniał

Jej łzy często spadały na mnie

Pośród kamieni znikały niestarte

Przyszedł dzień, gdy popłynąłem z wielką wodą

Stałem się inną osobą

Nowe kobiety każdej nocy

I zapomniałem o niej z głupoty

A ona stała tam samotna na wietrze

Dawała radę, ona sama i jej przestrzeń

Przez ten czas nie było od niej ani słowa

Zapomniała o mnie, znajoma

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Obudziłem się, było pusto wokół

Nowi przyjaciele rozsypiali się jak popiół

Zobaczyłem wtedy, ile było warte

Stawianie życia na zakrytą kartę

Zebrałem się, by poskładać stare sprawy

Jechać tam, gdzie przyjaźń, której nie da się podważyć

Do dziewczyny, za którą dzisiaj tęsknię

Teraz czuję, że to było coś więcej

Mijałem świat, jakbym przenosił się w czasie

Zapomniane miasta, domy i twarze

Kiedy już dotarłem, jej nie było tam

Gdzie jej szukać, kto odpowiedź zna

Pytałem ludzi o szczegóły odtwarzane z trudem

Ktoś wskazał drogę tam ku górze

Mały szpital, tam mam o nią pytać?

Czy w starych murach odpowiedź jest ukryta?

Odnalazłem ją, leżała opuszczona

Spojrzała na mnie załamana i osamotniona

Przez ta lata czekała na mnie stale

Przyszła choroba, co odebrała wiarę

Zrozumiałem, że byłem jej miłością

A zostawiłem sam na sam z samotnością

Pokonywała burze, aż w końcu złamana

Resztkami sił doczekała pożegnania

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

una vez tuve un buen amigo

No me mires así, sé lo que digo

Amistad entre una chica y un chico

Una vez en un millón de años hay tales

Ella era como un árbol y yo era como una roca.

Superando las tormentas de la vida y la agitación.

Cuando se rompió, yo era el apoyo

Ella me enseñó a doblarme, me defendí tercamente

La comprensión, aunque un punto de vista diferente

Ella estaba triste por momentos, el frio no me cambio

Sus lágrimas a menudo caían sobre mí

Los intactos desaparecieron entre las piedras

Llegó el día en que nadé con gran agua

me he convertido en una persona diferente

Nuevas mujeres cada noche

Y lo olvidé por estupidez

Y ella se quedó allí sola en el viento

Ella logró, ella y su espacio

Durante ese tiempo no hubo noticias de ella.

Ella se olvidó de mí, amigo

Si alguna vez ves una piedra solitaria allí

Con gotas de lluvia, el mundo desdibuja su memoria

Y si te digo que puede ser de otra manera

¿Creerías entonces que la piedra llora a veces?

Me desperté, estaba vacío alrededor

Nuevos amigos se quedaron dormidos cenizas

Entonces vi cuánto valía

Poner tu vida en una carta boca abajo

Me reuní para juntar casos viejos

Ve donde una amistad no puede ser socavada

A la chica que extraño hoy

Ahora siento que fue más que eso

Pasé por el mundo como si viajara en el tiempo

Ciudades, casas y rostros olvidados

Cuando llegué allí, no estaba allí

Dónde encontrarlo, quién sabe la respuesta

Le pedí a la gente detalles que se reproducían con dificultad.

Alguien señaló el camino hasta allí

Un pequeño hospital, ¿debería preguntar por ella allí?

¿Está la respuesta escondida en los viejos muros?

La encontré tirada abandonada

Ella me miro deprimida y sola

A lo largo de los años, ella me ha estado esperando constantemente.

Vino la enfermedad, que quitó la fe

Me di cuenta que yo era su amor

Y me quede solo con la soledad

Superó las tormentas hasta que finalmente se rompió

Con el resto de sus fuerzas, ella vivió para decir adiós

Si alguna vez ves una piedra solitaria allí

Con gotas de lluvia, el mundo desdibuja su memoria

Y si te digo que puede ser de otra manera

¿Creerías entonces que la piedra llora a veces?

Si alguna vez ves una piedra solitaria allí

Con gotas de lluvia, el mundo desdibuja su memoria

Y si te digo que puede ser de otra manera

¿Creerías entonces que la piedra llora a veces?