Yok - Tankurt Manas

Parmak izlerinde küllük hasarı, ben bu defterin kötü ünlü yazarı

Binbir gece boyunca da sürdü masalım, ruhum kadar pis ve de kirli sakalım

Gözlerini kapat sus dinle sabahı, bütün dilekleri bir umuda iple saralım

Gecekonduda umutlar izle sarayı, hayat kötü konuşur ama ninni sanalım

Bazen yakınlar vuslat gibi, kilometreler kusmak gibi

Son sigarayı yakmak gibi, gece birikip içine dolup atmak gibi

Tan hala ahmak biri, akıllanamayan aptal gibi

Hayat acımasız sana sevgi gösterir, parasını bekleyen bi' kaltak gibi

Hala kendine bi' kadeh dolduracak nedenleri mi aralıyo’sun?

Ya da bi' sigara yakıp bütün gece yapamadıklarına mı içlenip de ağlıyo'sun?

Bilmiyo’sun, karanlık gölgeni haklarken güneşe bakmıyo’sun

Bilmiyorum, bu şehir gibi beni çok fazla yanlış anlıyo’sun

Arada sırada deniyorum yaşamayı biraz kalp atışlarımı yokluyorum

Yolumu bulamam içime kapanıp ecele kadar ölümü canıma takıp da zorluyorum

Yok bi' yolu, devamı cinnetin kanatlarından topluyorum

Güneşimi söndürdün, oysaki ben karanlıktan korkuyo’dum

Bırak sana yağsın yağmur, benimle kalsın kar

İçimdeki yangınlar yardım dayandım yar

Hiç sorma bi' tarifi yok, metanetim yok

Bi' tarifi yok, yok

Köprüler yıkık, şehirler saks mavisi

Saçların aynı tonda kalmış, göz ferin kar tanesi

Kalbin torpido gözünde bekler, lağım faresi

Ne kadar makul olur sen giderken bahar gelmesi?

Bak yine başlıyo' bi' yerden sarsıntılar, bırak gözlerin bana baksın biraz

Yağmur kokumuzu dindirsin, gemi batsın içeriye dalsın sular

Sen yokken dünya susar ve sen bir gülsen ağlar bu zat

Vedalarsa fazla gelgitli, bütün bu zihnim kanlar kusar

Saat gitmez gerisin geri, belki bunalıp da gidesin gelir

Nispeten şarapla konuşur elin, herkes der sana «Delisin, deli»

Kalabalıkta yalnız kal, bir fotoğraf karesinde anlat beni

Bazen ruhun çarmıha gerilir, ama her anı saklar deri

Hala çok yitik yanım, tetikte parmak var çekip yanıl

Dudaklarımda o sinir tadı ve kaburgamdaki şiir kabı

Biraz empati kur mesela kalbine sapla şu şırıngayı

Çektiğin acıları bi' kenara topla, hepsi yanımda şirin kalır

Daños en el cenicero en las huellas dactilares, soy el notorio autor de este cuaderno.

Mi cuento continuó por las mil y una noches, mi barba está tan sucia como mi alma

Cierra los ojos, calla, escucha la mañana, envolvamos todos los deseos con una cuerda.

Las esperanzas miran el palacio en los barrios bajos, la vida habla mal, pero digamos una canción de cuna

A veces, los cercanos son como vuslat, los kilómetros son como vomitar.

Como encender el último cigarrillo, como amontonarse en la noche

Tan sigue siendo un tonto, como un tonto que no puede ser sabio

La vida es cruel, muestra tu amor, como una perra esperando tu dinero

¿Sigues buscando motivos para servirte una copa?

¿O enciendes un cigarro y lloras por lo que no pudiste hacer en toda la noche?

No sabes, no miras al sol mientras la oscuridad proyecta tu sombra

No sé, me malinterpretas demasiado como esta ciudad

De vez en cuando trato de vivir un poco sintiendo los latidos de mi corazón

No encuentro mi camino, me encierro, estoy obsesionado con la muerte hasta la muerte y la fuerzo

No hay manera, recojo el resto de las alas de la locura

Apagaste mi sol, pero yo tenía miedo a la oscuridad

Deja que la lluvia caiga sobre ti, deja que la nieve se quede conmigo

Fuegos dentro de mí

No preguntes, no hay receta, no tengo fuerzas

Sin receta, sin

Los puentes están arruinados, las ciudades son azules

Tu pelo se ha quedado del mismo tono, el copo de nieve del ojo

Tu corazón espera en la guantera, la rata de alcantarilla

¿Qué tan razonable sería que la primavera llegara mientras te vas?

Mira, está empezando de nuevo, temblores por algún lado, deja que tus ojos me miren un poco.

Deja que la lluvia calme nuestro olor, deja que el barco se hunda, deja que las aguas se sumerjan

Mientras estás fuera, el mundo está en silencio y si sonríes, esta persona lloraría.

Las despedidas son demasiado mareas, toda esta mente mía vomita sangre

El reloj no anda, tu retrocedes, tal vez te aburres y te vas

Tu mano habla relativamente con vino, todos te dicen "Estás loco, loco"

Quédate solo en la multitud, dime en un marco de fotos

A veces tu alma es crucificada, pero el cuero esconde cada momento

Todavía estoy tan perdido, hay un dedo en el gatillo

Ese sabor a ira en mis labios y el recipiente de poesía en mi costilla

Muestra algo de empatía, por ejemplo, clava esa jeringa en tu corazón.

Deja a un lado tu dolor, todos se quedan lindos a mi lado