Yok 2 - Tankurt Manas, Burak Alkın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Bana bi' şarkı «Niçin?»

derdi, rakı yalnız içilmezdi

Gel göz kapaklarıma misafir ol, ben bu saatlerde bi' hiçim belki

Gitmek ruhunu inceltir, kendimden iğrendim

Yalnızlık dillendi ve ben dillendikçe çok kirlendim

Sus bu ateşten terlersin, sen de biraz daha bendensin

Gözyaşlarının hafif altını aç, kısık ateşte acıların demlensin

Yok şans yok amorti, bazen bir sigara çerez ve Bomonti

Bur’dan gidiyorum sorun değil, sorun olanı hep bi' sonum bil

Bazen bi' şarkı içinde aramak seni, bazen bi' melodi çok dokunur

Bazen nakarat tekrar eder ve kalbin atarken tekrar durur

Bak rutubetli göz bebeklerinden dökülen yağmur parkeye siner

Ağlamak refleks olur bazen gözyaşın bile tükenir biter

(Denedim yeter) Kır kemiklerimi lades yap, derim «Aklımda»

Artık moralim mevsim normallerinin çok fazla altında

Zafer karşımda hep kaybettik, zorsa bu yollara danışmasın

Ağzı bozuk bir şiir olup okun da kimse nokta koymaya çalışmasın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Hangi tarafına dokunuyo' yağmur, hangi tarafına gölgen düşer?

Hava suratıma tükürürcesine bozmuş kendini ve yine bana küser

Çalışmadığın yerden gel’ice’m karşına, belki acın bu yoldan geçer

Tenler nikah sözler bir cana kıyar, bütün sonlar beter

Dokunursan parmak izin kalır, okunursan tadın kaçar

Yok olmakta bir seçenek, var olmak nasılsa acın açar

Ben hiçbir harfi dilimle bükemem, gidiyorum dediğin vakit

Bütün şehir iki yakaya bölünür soluksuz izler, sedyelerde atar kafam

Bu ambalajı yırtık duyguların kriz nöbetlerini durduramam

Harfler kelime, kelimeler cümle, cümlelerle bir sen olduramam

İçime attıklarımla yerini dolduramam, yeni bir ben andıramam

Aşk en ağır uyuşturucu gibi kafasını herkes kaldıramaz

Gideceğim her yol sırattı, yok olman da sır artık

Sen güneşi sırtlar giderdin ben gecelere kurşun sıkardım

Sevmeyi dürüstçe kınardım

Sırtüstü gömülür insanlar, ama sen beni yüzüstü bıraktın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Ven;

toma un vaso de mi soledad

no preguntes nada

Mira mi cara

Dame una canción "¿Por qué?"

Solía ​​decir que el raki no se bebía solo.

Ven a ser un invitado en mis párpados, tal vez no soy nada en estos días

Ir adelgaza tu alma, estoy disgustado conmigo mismo

Soledad se habló y me puse muy sucio mientras hablaba

Silencio, estás sudando por este fuego, eres un poco más que yo

Enciende el fondo claro de tus lágrimas, deja que tu dolor se infunda a fuego lento

Sin suerte, vale la pena, a veces un cigarrillo y Bomonti

Me voy Bur, está bien, siempre sé lo que está mal

A veces te busco en una canción, a veces una melodía es muy conmovedora

A veces el coro se repite y tu corazón deja de latir de nuevo

Mira, la lluvia que cae de las pupilas húmedas está sobre el parquet.

Llorar es un reflejo, a veces hasta se te acaban las lágrimas

(He intentado lo suficiente) Deseo mis huesos rotos, digo "En mi mente"

Ahora mi moral está muy por debajo de los normales estacionales.

Siempre perdimos contra la victoria, si es dificil, no consultes estas formas

Léalo como un poema mal hablado para que nadie intente poner un punto

Ven;

toma un vaso de mi soledad

no preguntes nada

Mira mi cara

¿De qué lado toca la lluvia, de qué lado cae tu sombra?

El aire se ha echado a perder como si me escupiera en la cara y me vuelve a ofender

Vendré a ti desde donde no trabajas, tal vez tu dolor pase por este camino

Pieles promesas de boda matan una vida, todos los finales son peores

Si tocas, tu huella permanecerá, si lees, perderás el gusto.

Desaparecer es una opción, existir de alguna manera conduce a tu dolor

No puedo doblar ninguna letra con mi lengua, cuando dices que te vas

Toda la ciudad está dividida en dos lados, pistas sin aliento, mi cabeza golpeando en camillas

No puedo detener estos ataques de sentimientos desgarrados

Las letras son palabras, las palabras son oraciones, no puedo ser tú con oraciones.

No puedo reemplazar lo que pongo dentro, no puedo parecerme a un nuevo yo

El amor es como la droga más pesada, no todos pueden levantar la cabeza.

Cada camino por el que iré ha sido ordenado, tu desaparición ahora es un secreto

Quitarías el sol, yo dispararía las noches

Honestamente condenaría el amor

La gente se entierra de espaldas, pero tú me defraudas

Ven;

toma un vaso de mi soledad

no preguntes nada

Mira mi cara