Tęcza - Sylwia Grzeszczak

Przy umiarkowanym wietrze

Gdy słońce sięga naszych ciał

Myśli czyste jak powietrze

I trochę wolniej płynie czas

Wracam dobrze znaną drogą

Choć nie do takich samych miejsc

Bo wszystko się zmienia

Bo wciąż panta rhei

Gdzieś na starych zdjęciach szukamy się znów

A losu koleje przywiozły nas tu

Nie wszystko po myśli toczyło się, wiem

I śnimy o przyszłości sen

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

W czarnej porywistej burzy

Co w środku drogi sięga nas

Niespełnionym scenariuszem

Jak deszczem obrywamy w twarz

Mgła przesłania horyzonty

Na pierwszej linii frontu my

A w zmęczonych nadziejach pękają szwy

Lecz w końcu jak znak dla zagubionych serc

Rozbłyśnie najpiękniejsza z tęcz

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak dawno nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

En vientos moderados

Cuando el sol llega a nuestros cuerpos

Pensamientos claros como el aire

Y el tiempo va un poco más lento

Vuelvo por un camino conocido

Aunque no a los mismos lugares

porque todo cambia

Porque todavía panta rhei

En algún lugar de las fotos antiguas estamos mirando de nuevo

Y el destino de los ferrocarriles nos trajo aquí

Las cosas no salieron según lo planeado, lo sé.

Y soñamos con un futuro sueño

Tarde o temprano todo volverá

Lo que de repente se nos cayó de las manos

Saciará su sed después de una gran sequía

Caerá a tierra y dará fruto

Tarde o temprano, las cosas cambiarán

Se compensará el saldo de las pérdidas sufridas

Como un arco iris de ensueño después de una tormenta

Nuestro blanco y negro colorea el mundo

un millon de colores

En una tormenta racheada negra

Lo que nos alcanza en medio del camino

Escenario incumplido

Nos golpeamos en la cara como la lluvia

La niebla oscurece los horizontes

En primera línea, nosotros

Y en esperanzas cansadas las costuras estallan

Pero al final como una señal para los corazones perdidos

El arcoíris más hermoso brillará

Tarde o temprano todo volverá

Lo que hace tanto tiempo de repente se nos cayó de las manos

Saciará su sed después de una gran sequía

Caerá a tierra y dará fruto

Tarde o temprano, las cosas cambiarán

Se compensará el saldo de las pérdidas sufridas

Como un arco iris de ensueño después de una tormenta

Nuestro blanco y negro colorea el mundo

un millon de colores