Náttmál - Sólstafir

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er

Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber

Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór

Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær.

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

Soporté la inutilidad en mí, de un hueso de bebé mojado

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

No lo considero un signo de majestad, bebí el veneno tan rápido

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

La niebla del este ahora se está alejando, como gigantes en el cielo.

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

Cansado, vuelve a huir de casa, justo cuando se pone el sol.

Pronto las costumbres vienen nuevas, el camino es feo detrás

Lastima que me dio la libertad, las cadenas de frio ya no aguantan

Mi padre me crió, de una manera diferente a como fue.

Tomo un respiro asustado, pero me sonrío

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

La amistad se pesa en dinero, nunca vi este juego

Oh que dolor, oh esto es tan doloroso

Un niño pequeño ahora huye a una montaña donde el reloj del miedo no da la hora.