Bláfjall - Sólstafir

Sá aldrei feigðiná í augum þér

Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér

Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki

Hann torir

Ég sá hann aldrei fæðast í þér

Sá hann aldrei læðast að mér

Hann læðist að mér sem lyktarlaust gas

Hann læðist…

Æ, siðan er ég hræddur

Æ, siðan er ég flán

Æ, siðan er ég kvalinn

Lotningin fékk dóm

Æ, siðan ég varð maður

Æ, siðan óx mér þor

Hef stigið inn í óttann

Hef þegið dauðans boð

Fann aldrei veikina veikin í þer

Fann ekki andans hörgul hjá þér

Vitstola er, á mólinni ek út í tómið

Sá aldrei dauðann í augum þér

Sá aldrei feigðina fæðast í mér

Hun fegrast í mér, hún hæðist að mér

Ó, svo Lævis

Mig dreymdi svo oft úr rústum ég reis

Í fjörðinn ég hélt á ný

Við fjallanna rót, og við jökulsins bót

Og vakna í hinsta sinn

Sá aldrei feigðiná í augum þér

Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér

Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki

Hann torir

Nunca vi la cobardía en tus ojos

El nunca vio la muerte, se refleja en mi

Me agarra y no me suelta

el atormenta

nunca lo vi nacer en ti

Él nunca me vio acercarse sigilosamente a mí

Me sube como un gas sin olor

Él se cuela…

Ay, entonces tengo miedo

Ay, ya que soy extravagante

Ay, entonces estoy atormentado

La reverencia fue juzgada

Ay, desde que me hice hombre

Ay, desde entonces me volví valiente

he entrado en el miedo

He aceptado la invitación de la muerte.

Nunca encontré la enfermedad enferma en ti

No encontré el aliento en ti

Madstola es, en el muelle salgo al vacío

Nunca vi la muerte en tus ojos

Jamás vi nacer en mí la cobardía

Ella me embellece, se burla de mí

Oh, entonces Lævis

Soñé tantas veces de las ruinas que me levanté

En el fiordo me dirigí de nuevo

Al pie de las montañas, y al pie del glaciar

Y despertar por última vez

Nunca vi la cobardía en tus ojos

El nunca vio la muerte, se refleja en mi

Me agarra y no me suelta

el atormenta