Ölüyorum Görmüyormusun - Rafet El Roman, Sarp Palaur (Şanışer)

Bazen anladım, sustum;

bazen döndüm kendi içime

Or’da hayat yoktu, ben de kendimi saldım

Göklere baktım, cevap yoktu;

bi' hiç uğruna her şey helak olmuş

Bi' nurunu dahi hak etmedim mi Tanrı’m?

Yaktı tenimi tenin kadın, aşk dediğine susadım

Aşk olmadan ben konuşmam ki taş kesilir susarım

Aşk evimin duvarı, aşk çay deminin buharı

Gel cennet olsun vilayetim, baldan olsun suları

Şenlik eyle, bayram eyle, yine sev beni

Şimdi geleyim saçmak için ellerine kıymetim

Saklandım ömre yüzümü eğmedim epey de bi'

Ben bekledim yâr ellerini, el tenine değmedim

Yazarken seni bu kağıda bahsetmedim bizden hiç

Bi' masal gibi bu ya da avare bi' anlamsız bi' hisleniş

Gözyaşı istemiştin ya, al git onları

Çünkü seven fedakar ve hayli nazik olmalı

Her şeyin bilincindeyim yakındır yeter demen

O anda alır götürür asılsız denen keder

Gidip dönmek kalmış sana, ben çok bi' şey istemiyorum

Gördüğünde bakıp yüzüme «nasılsın» desen yeter

Bak ağlamaktayım bir başıma karanlıkta ben de

Gel yâr, ramak kaldı gitmeme omzunda bu dertle

Söyle bana, bu lanet odada zerre kadar var mısın?

Tırnağımdan yüzüme kadar dört yanımda var sızın

Hep ağlarım, sen istersin, yağmur yağar ansızın

Ben milyarların içinde İstanbul kadar yalnızım

Üzülsem de sana bi' şey demem tabi ki bilirsin

Çünkü senle biriz sen benim rakibim değilsin

Laf ettiğim oldu tabi bi' kaç defa da git dedim ya

Zeynep’im inan samimi değildim

Bak ağlamaktayım bir başıma karanlıkta ben de

Gel yar, ramak kaldı gitmeme omzunda bu dertle

Bazen anladım, sustum;

bazen döndüm kendi içime

Or’da hayat yoktu, ben de kendimi saldım

Göklere baktım, cevap yoktu;

bi' hiç uğruna her şey helak olmuş

Bi' nurunu dahi hak etmedim mi tanrım?

A veces comprendía, callaba;

a veces me doy vuelta dentro de mi

No había vida en O, así que me dejé llevar

Miré al cielo, no hubo respuesta;

Por nada, todo fue destruido.

¿No merecía ni siquiera una luz tuya, Dios mío?

La mujer quemó mi piel, tengo sed de eso que llamas amor

No hablo sin amor, me convierto en piedra y callo

El amor es la pared de mi casa, el amor es el vapor del té

Ven, que sea paraíso, mi provincia, que sus aguas se hagan de miel.

Celebra, festeja, ámame de nuevo

Déjame ir ahora, valgo la pena que tus manos se dispersen

Me escondí por mi vida, no doblé mucho la cara.

Esperé tus manos queridas, no toqué tu piel

Mientras escribía, nunca te mencioné en este artículo.

Es como un cuento de hadas o un sentimiento 'sin sentido'

Querías lágrimas, tómalas

Porque el amante debe ser altruista y muy amable.

Soy consciente de todo, está lo suficientemente cerca

En ese momento, el llamado duelo infundado se lleva

Te toca ir y volver, no quiero mucho

Cuando lo veas, basta con mirarme a la cara y decir "cómo estás".

Mira, yo también estoy llorando solo en la oscuridad.

Ven, cariño, ya casi es hora de que me vaya, con este problema en tu hombro.

Dime, ¿tienes un ápice en esta maldita habitación?

Lo tengo a mi alrededor, desde las uñas hasta la cara.

Siempre lloro, quieres, llueve de repente

Estoy tan solo como Estambul entre miles de millones

Incluso si estoy triste, no te diría nada, claro que lo sabes

Porque somos uno contigo, no eres mi rival

Claro, dije algo, ¿cuántas veces dije vete?

Mi Zeynep, créeme, no fui sincero.

Mira, yo también estoy llorando solo en la oscuridad.

Vamos, ya casi es hora de que me vaya con este problema en tu hombro.

A veces comprendía, callaba;

a veces me doy vuelta dentro de mi

No había vida en O, así que me dejé llevar

Miré al cielo, no hubo respuesta;

Por nada, todo fue destruido.

¿No merecía ni siquiera una luz tuya, dios mío?