Can Bedenden Çıkmayınca - Rafet El Roman

Kara haber tez duyulur unutsun beni demişsin

Bende kalan resimleri mektupları istemişsin

Üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına

Sana son kez yazıyorum hatıralar yeter bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında

Bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana

Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca

Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

Kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum

Gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali

Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya

Böyle yazmışsa yaradan kara toprak yeter bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

La noticia negra se escucha rápido, dijiste olvídate de mí

Querías las fotos y cartas que me quedan

No estés triste, mi amor, no volveré a aparecer frente a ti.

Te escribo por última vez, me bastan los recuerdos

No olvides que Dios que da vida al mundo quita la vida

Como te voy a olvidar cuando el alma no sale del cuerpo

Encontré una flor seca entre las letras.

Solo lo guardo, no lo veas demasiado para mi

Vivimos el amor más hermoso durante años.

Todas las canciones tristes me recuerdan a ti

No olvides que Dios que da vida al mundo quita la vida

Como te voy a olvidar cuando el alma no sale del cuerpo

me he roto el ala, el brazo, no tengo lugar ni hogar

La tierra sin hogar cayó en mis manos como un pájaro sin nido

Ciprés alto, soportaré este destino por ti

Si escribió así, me basta la tierra negra.

No olvides que Dios que da vida al mundo quita la vida

Como te voy a olvidar cuando el alma no sale del cuerpo