W Samo Poludnie Zgaslo Slonce - Piotr Rubik, Zofia Nowakowska

Znienacka oddech tracą słowa,

gdy szept się snuje za dziewczyną,

że on chciał tylko raz spróbować,

jak będzie świt smakował z inną.

Dziś serca skowyt i dziś skarga,

że zamiast cieszyć się miłością,

strasznie pragnąłeś czuć na wargach

smak bezimiennej namiętności.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Może to wcale nieistotne,

bo cóż takiego się zdarzyło,

nie raz o serce ktoś się potknie

i nie raz się zakończy miłość.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Las palabras pierden mi aliento

cuando el susurro sigue a la niña,

que solo quiso probar una vez

cómo sabrá el amanecer con otro.

Hoy el aullido del corazón y hoy el lamento,

que en lugar de disfrutar del amor,

Tenías muchas ganas de sentir en tus labios

el sabor de la pasión sin nombre.

Al mediodía salió el sol,

las flores de papel dejaron de oler,

el hierro ya no esta caliente,

y el mundo entero ya no es el mundo.

Tal vez no importa en absoluto

por lo que pasó,

más de una vez alguien tropieza con su corazón

y el amor terminará más de una vez.

Al mediodía salió el sol,

las flores de papel dejaron de oler,

el hierro ya no esta caliente,

y el mundo entero ya no es el mundo.

Al mediodía salió el sol,

las flores de papel dejaron de oler,

el hierro ya no esta caliente,

y el mundo entero ya no es el mundo.