Ida Ston Ypno Mou - Notis Sfakianakis

Είδα στον ύπνο μου και μ' έπιασε ζαλάδα

Κάτι κοράκια να κηδεύουν την Ελλάδα

Κι ένιωσα μέσα μου, ταπείνωση, ντροπή

Αν δεν ξυπνούσα θα' χα πάθει συγκοπή

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Eίδα στον ύπνο μου και κόντεψα να μείνω

Τον Μέγα Αλέξανδρο στους Βάρβαρους να δίνω

Κι ένιωσα μέσα μου ανείπωτη οργή

Γι αυτά που γίνονται ξεδιάντροπα στην γη

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Vi en mi sueño y me mareé

Unos cuervos para enterrar a Grecia

Y sentí por dentro, humillación, vergüenza

Si no me hubiera despertado habría tenido un síncope

Ya que la humanidad no se avergüenza

No pica ni una sola gota, no enrojece

Un pueblo, tal pueblo que lo toleran

Que sea maldito y que todos lo maldigan

Ya que la humanidad no se avergüenza

No pica ni una sola gota, no enrojece

Un pueblo, tal pueblo no está permitido

A través de la miseria y el miedo a pudrirse

Vi en mi sueño y casi me desmayo

Entregar a Alejandro Magno a los bárbaros

Y sentí una rabia indescriptible dentro de mí

Por lo que se hace descaradamente en la tierra

Ya que la humanidad no se avergüenza

No pica ni una sola gota, no enrojece

Un pueblo, tal pueblo que lo toleran

Que sea maldito y que todos lo maldigan

Ya que la humanidad no se avergüenza

No pica ni una sola gota, no enrojece

Un pueblo, tal pueblo no está permitido

A través de la miseria y el miedo a pudrirse