Boję się - Nosowska, Łona

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem drzewem, co rośnie wątłe

W szczelinie wąskiej płyty chodnikowej

Gdy mogłam być dumną sekwoją

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem małpą przed telewizorem

Że mnie przez kraty karmią słodyczami

A mogłam skakać z liany na lianę

E, e, w jakiej szczelinie?

Jakie wątłe?

Jak to?

W pierwszym primie już ten niebagatelny jest konkret

Że głębszy nieco instynkt drzemie w takim

Drzemie, co to ma szczecińskie korzenie

A drugie primo: fakt, małpa, kraty, fakt, TV z Orwella, a cukierki z pod szafy,

fakt

A, i sama małpa raczej z tych łagodnych, ale w razie czego może mocno pogryźć

Tak bardzo się boję, boję

Że to wszystko nie moje, moje

Że w cudze pióra się rano stroję

Że żyję życie nie swoje, swoje

Że się uparłam, by kochać Ciebie

Że kocham głową, nie sercem, sercem

Że się uśmiecham, choć wcale nie chcę

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Moment, moment, przebóg, przebóg, po co takim tonem?

Ty się tak nie bój, nie bój, bo jeden szczegół ci tu chyba zniknął w drodze do

brzegu

Że pióra cudze ale strój wedle twoich reguł, i gdzie i jak nie twój duch?

A ten hart?

Kochasz — znaczy musi być tego wart.

A z serca bez głowy rzadko

pożytek.

Więc naprawdę już zmień płytę

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem koniem pod Morskim Okiem

Że ciągnę brykę pełną dup pod górę

A mogłam galopować po stepie

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem piosenkarką w Polsce, Polsce

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Że się nie dowiem i zniknę, zniknę

No a na wypadek jeśli jednak nie znikniesz, to:

Wyobraź sobie jak ten koń z zaprzęgu nagle staje dęba i na woźnicy sprawdza

twardość zębów i mknie w galop w dół po Krupówkach slalom z wozem,

więc dla tych na wozie to duże niehalo.

I za nim cały korowód by poszedł

polskich piosenkarzy, co nagle mówią swoim głosem, a strach by odpadł w

przedbiegach

Ładna wizja?

No to ciach!

Wiele nie trzeba…

Tengo tanto miedo, tengo miedo

Que soy un árbol que adelgaza

En la grieta de una losa de pavimento estrecha

Cuando podría estar orgulloso secoya

Tengo tanto miedo, tengo miedo

Que soy un mono frente a la tele

Que me den de comer por los bares con dulces

Y podría saltar de liana en liana

E, e, ¿en qué ranura?

¿Qué tan endeble?

¿Como es eso?

En el primer primo, esto no es poca cosa.

Que un instinto algo más profundo yace en tal

Latente con raíces de Szczecin

Y el segundo primo: fact, monkey, bars, fact, TV de Orwell, y caramelos de debajo del armario,

hecho

Ah, y el mono en sí es bastante gentil, pero en caso de que pueda morder mucho

Tengo tanto miedo, tengo miedo

Que todo no es mio, mio

Que me visto con plumas ajenas por la mañana

Que vivo una vida que no es la mía,

Que insistí en amarte

Que amo con la cabeza, no con el corazón, con el corazón

Que sonrío, aunque no quiera

Que no sé, no sé quién soy, soy

Momento, momento, dios, dios, ¿por qué con ese tono?

No tengas tanto miedo, no tengas miedo, porque un detalle parece haber desaparecido aquí en tu camino a

costa

Que las plumas de los demás, pero la visten según tus reglas, y ¿dónde y si no tu espíritu?

¿Y esta fortaleza?

Te encanta - debe valer la pena.

Y rara vez del corazón sin la cabeza

utilidad.

Entonces, realmente cambia el disco.

Tengo tanto miedo, tengo miedo

Que soy un caballo en Morskie Oko

Que estoy tirando de un auto lleno de traseros cuesta arriba

Y podría galopar por la estepa

Tengo tanto miedo, tengo miedo

Que soy cantante en Polonia, Polonia

Que no sé, no sé quién soy, soy

Que no me enteraré y desapareceré, desapareceré

Bueno, en caso de que no desaparezcas, entonces:

Imagínese el caballo enjaezado que de repente se encabrita y controla al cochero.

la dureza de los dientes y baja al galope el slalom de Krupówki con un carro,

así que para aquellos en el carro, es un gran problema.

Y toda la procesión seguiría

Cantantes polacos, que de repente dicen con su voz, y el miedo se cae en

carreras

¿Buena visión?

¡Ven entonces!

No necesitas mucho...