Parasole - Natalia Szroeder

Czemu mam wrażenie, że to sen

Skoro nadal czuję dotyk twoich rąk

Gardło mam ściśnięte

A oddech niespokojny

Czemu mam poczucie, że to nic

Skoro tyle wspomnień przywołuje wzrok

Mam dłonie zaciśnięte

A umysł niespokojny

Nie wiem, co się tutaj stało

Co cię stąd zabrało

Czy zwyczajny strach

Czy błąd

Nie wiem komu się zdawało

Czego było mało

Gdzie ty jesteś?

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Czemu mam wrażenie, że ta noc nigdy się nie skończy

Nawet jeśli dzień wstanie trochę wcześniej

Gardło mam ściśnięte

Nie wiem, co mam teraz robić

Jak się wyswobodzić

Jak przegonić strach i gniew

Nie wiem czego mam się złapać

Gdzie jest moja tratwa

Nie mam siły

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wracaj

Nie wracaj

Idź dokąd tylko chcesz, nie zatrzymuj się

To był tylko sen, ja budzę się już

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

¿Por qué siento que esto es un sueño?

Ya que todavía puedo sentir el toque de tus manos

mi garganta esta apretada

Y mi respiración es inquieta

¿Por qué siento que no es nada?

Ya que tantos recuerdos evocan la vista

Mis manos están apretadas

Y la mente está inquieta

no se que paso aqui

¿Qué te trajo de aquí?

O el miedo ordinario

es un error

no se quien fue

lo que no fue suficiente

¿Dónde estás?

Como sigo cuando voy con todo mi ser

te di todo

Doblo paraguas en un punto

Afilo mis cuchillos, afilo mis colmillos

No lloraré, no suplicaré

Dejo mi ira contra la pared con mi puño

Y levanto un montón de piedras

No lloraré, no suplicaré

¿Por qué tengo la sensación de que esta noche nunca terminará?

Incluso si el día se levanta un poco antes

mi garganta esta apretada

no se que hacer ahora

como liberarte

Cómo ahuyentar el miedo y la ira

no se que atrapar

donde esta mi balsa

no tengo fuerza

Como sigo cuando voy con todo mi ser

te di todo

Doblo paraguas en un punto

Afilo mis cuchillos, afilo mis colmillos

No lloraré, no suplicaré

Dejo mi ira contra la pared con mi puño

Y levanto un montón de piedras

No lloraré, no suplicaré

cambio de marcha

Será mejor, será más ligero.

No lloraré, no suplicaré

te borro de aqui y enderezas tus dedos

No lloraré, no suplicaré

Vuelve

No vuelvas

Ve donde quieras, sigue adelante

solo fue un sueño, ya me despierto

Doblo paraguas en un punto

Afilo mis cuchillos, afilo mis colmillos

No lloraré, no suplicaré

Dejo mi ira contra la pared con mi puño

Y levanto un montón de piedras

No lloraré, no suplicaré

cambio de marcha

Será mejor, será más ligero.

No lloraré, no suplicaré

te borro de aqui y enderezas tus dedos

No lloraré, no suplicaré