Z rozmyślań przy śniadaniu - Myslovitz

Znowu świt, wyczerpana noc

Oczy gwiazd dawno zamknął wiatr

Przemywając twarz

Uciszam gwar

Jeszcze ciepłych snów

Gęsta mgła kryje senny świat

Z nieba spadł anioł z twarzą psa

Stary most stoi tam gdzie stał

Wychodzę z domu I mówię sobie

Że będzie to ostatni dzień kiedy jestem…

Pusty szept zalał zalał pusty park

Amanecer de nuevo, noche agotada

Los ojos de las estrellas habían sido cerrados por el viento hace mucho tiempo.

lavarme la cara

Silencio el zumbido

Todavía cálidos sueños

Una densa niebla esconde un mundo de ensueño

Un ángel con cara de perro cayó del cielo

El viejo puente está donde estaba

salgo de casa y me digo

Que será el último día que estoy...

Un susurro vacío inundó el parque vacío