Kilka Usciskow Kilka Snow - Myslovitz

Zastygła w pozach jesień

Autobus pędzi po brzegi wypchany zmęczeniem

Trzymając Cię za rękę

Brak entuzjazmu odbierasz jak opuszczenie

Rozmowa pustych krzeseł

Gubiąc siebie trudno cokolwiek powiedzieć

Odkąd pamiętam to wciąż po coś wracam

Z celnością męcząc się słów

Odkąd pamiętam…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Migoczą resztki miasta

Jest późna noc, pod nami chłodna trawa

Jedyna taka chwila

Kocha się wszystko, bo wszystko tak szybko przemija

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

I wiem, że cokolwiek się stanie, gdzie tylko będziesz

To ja, bez względu na wszystko też tam będę

Congelados en las poses de otoño

El autobús corre hasta el borde, lleno de fatiga.

Tomando tu mano

Percibes la falta de entusiasmo como abandono.

Conversación de sillas vacías

Es difícil decir algo cuando te pierdes

Desde que tengo memoria, sigo regresando por algo.

Cansarse de las palabras con precisión.

Desde que recuerdo…

siempre me dijiste

"Eres mi mundo entero"

Cuando no podía soportar la idea de perderte

Ya lo se…

Los restos de la ciudad centellean

Es tarde en la noche, hierba fresca debajo de nosotros

Este es el único momento así

Amas todo porque todo pasa tan rápido

siempre me dijiste

"Eres mi mundo entero"

Cuando no podía soportar la idea de perderte

Ya lo se…

siempre me dijiste

"Eres mi mundo entero"

Cuando no podía soportar la idea de perderte

Y sé que pase lo que pase estés donde estés

Soy yo, pase lo que pase, estaré allí también