Mais Uma Lua - Mariza

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Here, close to us, absent to me

A força do que fomos e de ser tua /The power of what we were and of being yours

Aqui adormeci, pesadamente, /Here I slept, heavily

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/As ino me fell another moon

E foram, como sempre, as minhas penas /My sorrows, were there as always

Ou foi a solidão de quem se prende /Or was it the solitude of one who’s held

A querer saber de nós, horas amenas /In the wish to know us, pleasant times

E tudo o que a minh’alma não entende.

/And all my soul does not understand

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /And here what was ours is dying

De amor falam as dores da beira fim.

/Of love the sorrows speak almost ended

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, my love, if I don’t hold you

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/But live perfectly well within myself

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Aqui, perto de nós, de mim ausente

A força do que fomos e de ser tua / El poder de lo que fuimos y de ser tuyo

Aqui adormeci, pesadamente

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/Como en mi cayó otra luna

E foram, como sempre, as minhas penas / Mis penas, estaban allí como siempre

Ou foi a solidão de quem se prende / ¿O fue la soledad de quien ha sostenido

A querer saber de nós, horas amenas / En el deseo de conocernos, tiempos agradables

E tudo o que a minh’alma não entende.

/Y toda mi alma no entiende

E aqui o que foi nosso vai morrendo, / Y aqui lo nuestro se esta muriendo

De amor falam as dores da beira fim.

/De amor hablan las penas casi acabadas

Desculpa, meu amor, se te não prendo / Perdóname, mi amor, si no te tengo

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/Pero vivir perfectamente bien dentro de mí

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale