Szał niebieskich ciał - Maanam

Saturn zimnem Ziemię smaga

Lód się w moje serce wkrada

W oku chętnie się sadowi

I marzenia moje chłodzi

Czas od pięt mnie cicho zjada

Truchtem biegnie do sąsiada

Gasi blaski dusi słowa

Radość do rękawa chowa

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Patrzę w lustro na przyjaciół

Jacyś mniejsi pokorniejsi

W półuśmiechach, w półmarzeniach

W gestach, pozach bez znaczenia

Życie płynie bez pośpiechu

Bez uśmiechu i bez grzechu

Bez smutku, strachu, bez radości

Bez nienawiści, bez miłości

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Saturno enfría la Tierra

El hielo se está arrastrando en mi corazón

Él está feliz de instalarse en el ojo.

Y mis sueños se enfrían

El tiempo me come tranquilamente desde los tacones

Él trota a su vecino

Apaga la luz y sofoca las palabras

Él esconde alegría en su manga

Y los planetas se enfurecen, enfurecen, enfurecen y ríen, ríen, ríen

Y los planetas se enfurecen, enfurecen, enfurecen y ríen, ríen, ríen

Miro en el espejo a mis amigos.

Algunos menos humildes

En medias sonrisas, en medio sueños

En gestos, poses irrelevantes

La vida fluye lentamente

Sin sonrisa y sin pecado

Sin tristeza, sin miedo, sin alegría

Sin odio, sin amor

Y los planetas se enfurecen, enfurecen, enfurecen y ríen, ríen, ríen

Y los planetas se enfurecen, enfurecen, enfurecen y ríen, ríen, ríen