Ecos do alén - Luar Na Lubre

Hai un rumor que move o vento no ar Que encolle a ialma cando o sintes

Hai un rumor que sabe a terra e a sal

Que aínda ten voz na que habitar

E algún rapaz teimando por preguntar

Descubrirá que hai mil historias

Nos ollos calmos de quen soubo gardar

Ecos do alén

Na súa voz

Está por destecer

En cada frase un cantar

Do que xa foi, do que ha de ser

Na súa voz

Quedou sen esquecer

Do tempo un maino alalá

Na súa voz

Non hai silencios si te vexo tentar

Coller na man o mundo enteiro

E así comenzan no teu berce a nevar

As verbas que deixa un ronsel

Antigas lendas da montaña e do mar

E contos nados na lareira

Van debuxando frente a ti, devagar

Ecos do alén

Na túa voz

A luz ha se prender

Mostrando as sombras que fan

Saber que hai máis do que outros ven

Na túa voz

Vieiros ancestrais

Terán alento, meu ben

Na túa voz