Więc Nie Dziw Się - Edyta Geppert, Kroke

Tyle było powitań i rozstań

Tyle było słów: — żegnaj i — zostań

Karuzele, niedziele i sny

Niepokoje, tych dwoje — to my…

Jakieś burze, podróże, Bóg — wie — co

Jakieś gwiazdy, co dziś już nie świecą

Tam za lasem, za czasem, za snem

Zapodziały się… Gdzie… Boja wiem…

Więc nie dziw się, że czasem w tamte strony

Wytężam wzrok i znaleźć chciałabym

Choć drobny ślad tych godzin zagubionych

Co dawno rozwiały się jak dym

Więc nie dziw się, że nieraz niespodzianie

Dalekie dni, zasnute czasu mgłą

Przesłonią świat, gdy znów popatrzę na nie

Przez głupich łez powiększające szkło

Tylko pomyśl i spójrz, co się święci:

Przypływają na tratwie pamięci

Ci, co spali w głębokich mych snach

Na ich dnie spoczywali jak piach…

Może znowu wynurzy się z marzeń

Jakiś nikt, jakiś ktoś się ukaże

Ten, co czekał tak długo w mym śnie —

I nie pozna, nie pozna już mnie…

Więc nie dziw się, że czasem w tamte strony

Wytężam wzrok i znaleźć chciałabym

Choć drobny ślad tych godzin zagubionych

Co dawno rozwiały się jak dym

Więc nie dziw się, że nieraz niespodzianie

Dalekie dni, zasnute czasu mgłą

Przesłonią świat, gdy znów popatrzę na nie

Przez głupich łez powiększające szkło

Fueron tantos saludos y despedidas

Fueron tantas palabras: - adiós y - quédate

Carruseles, domingos y sueños

Preocupaciones, estos dos, somos nosotros ...

Algunas tormentas, viajes, Dios - sabe - qué

Algunas estrellas que no brillan hoy

Detrás del bosque, detrás del tiempo, detrás del sueño

Se perdieron... Dónde... Me temo que lo sé...

Así que no se sorprenda de que a veces hay

Forzo mis ojos y quiero encontrar

Incluso un leve rastro de esas horas perdidas

Hace mucho que se fue como el humo

Así que no te sorprendas que a veces es inesperado

Días lejanos, brumosos con el tiempo

Oscurecerán el mundo cuando los mire de nuevo

Una lupa a través de lágrimas estúpidas

Solo piensa y mira lo que pasa:

Vienen en una balsa de memoria

Los que durmieron en mis sueños profundos

En su fondo reposaban como arena...

Tal vez saldría de sus sueños otra vez

Alguien, alguien, alguien aparecerá

El que esperó tanto tiempo en mi sueño -

Y no me conocerá, ya no me conocerá...

Así que no se sorprenda de que a veces hay

Forzo mis ojos y quiero encontrar

Incluso un leve rastro de esas horas perdidas

Hace mucho que se fue como el humo

Así que no te sorprendas que a veces es inesperado

Días lejanos, brumosos con el tiempo

Oscurecerán el mundo cuando los mire de nuevo

Una lupa a través de lágrimas estúpidas