Kicy Bidy I Bokha - Kayah

Tyle smutków!

Dróg niemało!

Tyle ostrych kamieni w stopy się wbijało!

Ileż koło uszu kul nam przeleciało!

Ile błot!

Jakie deszcze!

Ile krwawych łez jeszcze!

Ile włosów z głów, z warkoczy

rwały nam gałęzie w nocy!

Ach, wielki Boże, któryś jest w niebie,

ratuj nam życie, błagamy Ciebie!

Tyleśmy przeszli bied i niedoli!

Czy nigdy spocząć los nie pozwoli?

Jak ptaki zimą, albo ryby,

kiedy je złowi wędka czyja,

tak strach nas dręczy, zły los zabija.

Niechaj wszyscy Cyganie

przybiegną tu blisko,

jak do lasu, gdzie wielkie ognisko

i gdzie w światłach słonecznych wszystko.

Niechaj na to moje śpiewanie

wszyscy zewsząd się zejdą Cyganie,

żeby słów mych wysłuchać,

odpowiedzieć na nie.

¡Tantas penas!

¡Hay muchos caminos!

¡Había tantas piedras afiladas en los pies!

¡Cuántas balas pasaron por nuestras orejas!

¡Cuánto barro!

¡Qué lluvias!

¡Cuántas lágrimas de sangre todavía!

Cuanto pelo de las cabezas, de las coletas

¡arrancaron nuestras ramas de noche!

¡Ah, gran Dios que estás en los cielos,

salva nuestras vidas, te lo suplicamos!

¡Hemos pasado por tanta pobreza y miseria!

¿El destino nunca lo dejará descansar?

como pájaros en invierno o peces,

cuando la caña de pescar de alguien los atrapa,

así nos atormenta el miedo, nos mata la mala suerte.

Que todos los gitanos

vendrán corriendo cerca

como al bosque, donde una gran hoguera

y donde todo está a la luz del sol.

Deja que mi canto por ello

Los gitanos vendrán de todas partes,

para escuchar mis palabras,

contéstales.