Wilk - Kacper HTA, Słoń, Jongmen

Jestem jak wilk, który biegnie sam w ciemnym lesie

Nawet bez watahy też dam sobie rade

Pędzę dziś przed siebie, nie mam szczęścia na tapecie

Pod łapami czuję ziemię, śnieg prószy po ramionach

W moich oczach znajdziesz wszystko, błękit oceanu

Wszystko zmierza, do wypełnienia planu

Nikt nie chce podejść, sam omijam innych

Skazany na samotność, nawet złapany niewinny

Dam sobie rade i kiedy jest najgorzej

Też dam sobie rade, jeśli opuścisz mnie Boże

Gorzej być nie może, za mną wielkie morze krwi

Nawet sierść mam czerwoną i czerwone łzy

Spójrz w moje kły, widzisz gniew?

Wielki zawód?

Pożeram kłusowników i nie potrzebuje czasu

Już nie zapinaj pasów, niesie wilka do lasu

Krzyk ofiar słychać już nawet z tarasu

Biegł przez puszcze, góry, pola

Nikt z was schwytać go nie zdołał

Warczy gdy nadchodzi zmora

Broni stada wilk

Broni stada wilk…

Jestem jak wilk, nocny łowca, wiem że mam złą sławę

Jeśli wpadnę w sidła mogę odgryźć własną łapę

Już całe miasto zna mnie, bo choć przemierzam je jak duch

Mój głos rozchodzi się pośród pokrytych mrokiem wzgórz

Nas dwóch to nie wyjątek, chłopcze wiedz, że jest nas wielu

Bardzo dobrze wiem jak pachnie moja własna krew na śniegu

Jeśli nie znasz reguł w puszczy wróć do stada wiejskich kundli

Bo rzeczywistość jest surowa jak pustkowia tundry

Umiem ugryźć, choć już nauczyłem się mieć dystans

W zagrożeniu mogę uruchomić tryb: wścieklizna

Płynie mi krew z pyska, kiedy baraszkuję w truchle

Tym farbowanym lisom rzucam ironiczny uśmiech

Dumnie stoję na pogorzelisku krzycząc: wiwat Polska

Ty nadzierasz z nami ryj pod sceną jakbyś wypadł z okna

Niech każda dwulicowa żmija dzisiaj zdycha w torsjach

To Słoń, Kacper, zwierzęcy instynkt, likantropia

Głęboki ślad, na twardym śniegu na rzeki brzegu

Przed wejściem do lasu w biegu, w świecie bez reguł

Od początku słońca ku niebu, aż po sam biegun

Do końca gdzie rzeka rwąca, z natury gniewu

Biegnę dziki jak wiking, łapa się nie podwinie

Wychował mnie las a czas inaczej płynie

Brak mi ludzkich cech, to pech, stos niepowodzeń

Nie dasz rady, nie lękać się gdy staniesz na mej drodze

Mam demoniczne moce, w świecie piekielnej krzywdy

Choć obce mi każde imię znajome żywym

Jestem ostatnim słowem, nadzieję nim zrobię zamach

Wygryzę zębami z szyi jabłko Adama

Każda moja ofiara którą chcę brać na litość

Prawie się daje złapać, mógłbym przysiąc

Gdyby mógł, mój węch i słuch wywęszył ruch

Ślina z pyska, twoja krew tryska, mów do mnie duch

Soy como un lobo que corre solo en un bosque oscuro

Incluso sin el paquete, puedo hacerlo también.

Me apresuro hoy, no tengo suerte con el fondo de pantalla

Siento el suelo bajo mis patas y la nieve rueda por mis hombros.

En mis ojos encontrarás todo, el azul del océano

Todo va encaminado hacia el cumplimiento del plan

Nadie quiere venir, yo mismo evito a los demás.

Condenados a la soledad, incluso atrapados inocentes

Puedo hacerlo y cuando es peor

Yo también puedo hacerlo, si me dejas, Dios

No podría ser peor, hay un gran mar de sangre detrás de mí.

Incluso tengo el pelo rojo y lágrimas rojas.

Mira mis colmillos, ¿puedes ver la ira?

¿Gran profesión?

Como cazadores furtivos y no necesito tiempo

Ya no uses cinturones de seguridad, está llevando al lobo al bosque

Los gritos de las víctimas se escuchan incluso desde la terraza

Corrió a través de bosques, montañas y campos.

Ninguno de ustedes lo ha atrapado.

Gruñe cuando llega la pesadilla.

La manada del lobo se defiende

El lobo empaca armas...

Soy como un lobo, un cazador nocturno, sé que soy notorio

Si estoy atrapado, puedo morderme la pata.

Toda la ciudad ya me conoce, porque aunque la recorro como un fantasma

Mi voz se eleva entre las colinas sombrías

Nosotros dos no somos la excepción, chico, sé que somos muchos.

Sé muy bien lo que huele mi propia sangre en la nieve

Si no conoces las reglas del bosque, vuelve a la manada de mestizos del pueblo.

Porque la realidad es tan cruda como los páramos de la tundra

Puedo morder, aunque ya he aprendido a mantener la distancia.

En peligro, puedo correr el modo: rabia

La sangre fluye de mi boca mientras retozo en mi cadáver

Les doy a estos zorros teñidos una sonrisa irónica

Me paro con orgullo en el sitio de un incendio y grito: ¡Viva Polonia!

Nos perforas el hocico debajo del escenario como si te cayeras por la ventana

Que toda víbora de dos caras muera hoy de vejación

Esto es Elefante, Casper, instinto animal, licantropía.

Un sendero profundo, sobre nieve dura en la orilla del río.

Antes de adentrarse en el bosque a la fuga, en un mundo sin reglas

Desde el comienzo del sol hacia el cielo hasta el mismísimo polo

Hasta el final donde el río se precipita por la naturaleza de la ira.

Corro salvaje como un vikingo, la pata no colapsará

Fui criado por el bosque y el tiempo fluye de manera diferente

No tengo cualidades humanas, es mala suerte, un montón de fracasos.

No puedes hacerlo, no tengas miedo cuando te interpongas en mi camino

Tengo poderes demoníacos en un mundo de daño infernal

Aunque me es ajeno cada nombre que conozco vivo

Soy la última palabra, espero antes de hacer un swing

Morderé la manzana de Adán de mi cuello con mis dientes

Cada sacrificio que quiero tomar por piedad

Es casi atrapable, podría haber jurado

Si pudiera, mi sentido del olfato y el oído podrían oler el movimiento.

Saliva de la boca, tu sangre está brotando, háblame espíritu