Świt! Świt! - Justyna Steczkowska

Dobrze jest uchylić nieco drzwi

Kiedy jeszcze całe miasto śpi

By rozproszył najczarniejszych myśli noc

Promień, co ma czarodziejską moc

Niech niedobre myśli, jakie człowiek krył

Więcej mu nie zabierają sił

Dobrze jest odsłonić okna swe

I na oścież pootwierać je

By przechodzień przypadkowy widzieć mógł

Że nie kryje zła sąsiedzki próg

Świt!

Świt!

Nowy wstaje dzień!

Złota gwiazda dnia rozprasza nocy cień!

Cudowny świt!

Świt!

Czas misternie tka

Losu wątek na osnowie dnia…

Dobrze jest chlebowy rozgrzać piec

I bochenki w nim rumiane piec

Żeby każdy, kto poczuje pierwszy głód

Wiedział jak smakuje chleb i miód

Drżą na rzęsach resztki snu

Usta szepczą: Witaj dniu!

Wszędzie światłości

Więcej, więcej, więcej, więcej

Więc Opatrzności

Człowiek swe powierza ręce

By służyły jak najdłużej mu

Niebo wartość pracy zna —

W dzieciach nam zapłatę da

Krzyku i śmiechu

Więcej, więcej, więcej, więcej

Ileż pośpiechu

Trzeba, by zdążyły ręce

Przygotować wszystko w ciągu dnia

Blask!

Blask!

Blask!

To najdoskonalsza z wszystkich łask!

Światło niesie nam

Dzień, co nigdy nie jest taki sam!

Tak, no tak, no tak!

To od Stwórcy dla człowieka znak

By jasnością tą

Odkryć mógł niepowtarzalność swą!

Dobry dzień się zaczął tu

Zatem witaj dobry dniu!

Ludzi wokoło

Więcej, więcej, więcej, więcej

Wszystkim wesoło

W niebo wyciągają ręce

I śpiewają do utraty tchu:

Dzień, rok, wiek!

Trwa nieodwracalny czasu bieg!

Życie krótko trwa!

Nie urońmy żadnej chwili dnia!

Tak, no tak, no tak!

To olśniewający życia znak —

Tam się zaczął świat

Gdzie światłości wiecznej promień padł!

Es bueno abrir un poco la puerta.

Mientras toda la ciudad sigue dormida

Para distraer los pensamientos más oscuros de la noche

Un rayo que tiene poder mágico.

Deja que los malos pensamientos de un hombre oculten

No toman más de su fuerza

Es bueno abrir las ventanas

Y ábrelos de par en par

Para que un transeúnte al azar pudiera ver

Que no hay umbral del mal vecino

¡Amanecer!

¡Amanecer!

¡Se levanta un nuevo día!

¡La estrella dorada del día dispersa la sombra de la noche!

¡Un amanecer maravilloso!

¡Amanecer!

El tiempo teje intrincadamente

Hilo del destino en la urdimbre del día...

Es bueno precalentar el horno.

Y los panes en él se doran para hornear

Que todo aquel que sienta el primer hambre

Sabía a qué sabían el pan y la miel.

Los restos del sueño tiemblan en mis pestañas

Los labios susurran: ¡Hola día!

Luces por todas partes

Más, más, más, más

Entonces providencia

El hombre confía sus manos

Que le servirían el mayor tiempo posible

Dios sabe el valor del trabajo -

En niños nos pagará

Grita y ríe

Más, más, más, más

cuanta prisa

Las manos deben estar a tiempo.

Prepara todo durante el día.

¡Brillar!

¡Brillar!

¡Brillar!

¡Es el más perfecto de todos los favores!

La luz nos lleva

¡Un día que nunca es igual!

¡Si si si!

Es una señal para el hombre del Creador.

esa claridad

¡Él podría descubrir su singularidad!

El buen día comenzó aquí.

Así que hola buen día!

Gente al rededor

Más, más, más, más

Todos están felices

Extienden sus manos al cielo

Y cantan hasta quedarse sin aliento:

¡Día, año, edad!

¡Se necesita una carrera irreversible!

¡La vida es corta!

¡No perdamos ningún momento del día!

¡Si si si!

Es un deslumbrante signo de vida -

El mundo comenzó allí.

¡Donde cayó el rayo de luz eterna!