Kül - Hayki

Çocukken ne olmak istediğimi çoktan unuttum

Ben gülmek istedikçe, suratım daha çok somurttu

Daha çok boğuldum, topladıkça hatıraları

Çok istesem de eskisinden nadir ağlarım

Hali kalmadı pek düşünmekten aklımın

Tek bildiğim ben büyüdükçe tükendiği sabrımın

Hep kalbi kırık kalemin, çok sildiğimden belki

Kim bilir, belki anlatmak istediklerimi bildiğinden

Şikayetçiyim, duyduğum ve gördüğümden

Birazda pişman, sinirlenip sövdüğümden

İçmişsem insanların yalanlarını yudum yudum

Bir gün gelir tükürürüm, öfkem geri döndüğünde

Kapat ve aç gözünü, gördüğün yalan

Düşün ki çevrendeki tüm yüzlere kandığın kadar

Kapat ve açma şimdi gördüğün sahi

Düşün bi yoksun artık bi varmış olsan dahi

Zaman geçer önümden çığlıklar atarak

Umudum ellerimde bir avuç kül

Bu koltuk, bu masa fikrediyor sanki

Tam da kendimden kaçarken bana «gitme» diyor müzik

Kalıp dinliyorum, odamda garip bi' ses

Sokakta sabahın pusu kafamda gri bi' sis

«Her kimsen öyle kal» der bana duyduğum bu melodi

Baktığın her taraftayım gördüğünden dahası

Meşhur bir şiir değil bu da benim kadar namsız

Evim kadar kimsesizken ölüm kadar cansız

Varlığında yokluğunda aynı para

Aynı kalan kim var?

Alış aynı sona

Neyse elin değdi madem yakıp bırak köşeye

Sonra söndür ve git yarım bırak her şeyi

Bir biriyle tıpa tıp aynı, insanlar aynı

Gülsem de aynı kızsam da aynı

Bir avuç çamur yeter bolca kirletmek için

Ben 15 yılı verdim bunu sana dinletmek için

Ya olvidé lo que quería ser cuando era niño

Cuanto más quería reír, más puchero mi cara

Cuanto más me ahogaba, más recuerdos recogía

Aunque quiero tanto, rara vez lloro antes

Todavía estoy fuera de mi mente por pensar mucho

Todo lo que sé es que mi paciencia se agotó a medida que envejecía

Tu pluma siempre tiene el corazón roto, tal vez porque borro demasiado

Quién sabe, tal vez porque sabes a lo que me refiero

Soy un quejica por lo que he escuchado y visto

Me arrepiento un poco, que me enojé y maldije

Si bebo, sorbo las mentiras de la gente

Un día escupiré cuando vuelva mi ira

Cierra y abre tus ojos, lo que ves es mentira

Piensa tanto como te dejes engañar por todas las caras que te rodean

Cerrar y abrir es lo que ves ahora

Piénsalo, incluso si te has ido ahora

El tiempo pasa frente a mi gritando

Mi esperanza es un puñado de cenizas en mis manos

Es como si esta silla, esta mesa estuviera pensando

Así como me escapo de mí mismo, la música me dice "no te vayas"

Estoy escuchando el moho, un sonido extraño en mi habitación.

Neblina matutina en la calle, niebla gris en mi cabeza

"Quédate como eres" dice esta melodía que escucho

Estoy dondequiera que mires, más de lo que ves

No es un poema famoso, es tan infame como yo.

Solo como mi hogar, tan sin vida como la muerte

El mismo dinero en tu presencia o ausencia

¿Quién sigue igual?

comprar mismo fin

De todos modos, si tu mano lo tocó, quémalo y déjalo en la esquina.

Entonces apágalo y vete a dejar todo sin terminar

Son exactamente iguales, la gente es igual.

Incluso si sonrío, la misma chica

Basta un puñado de barro para contaminarlo abundantemente.

Te di 15 años para escuchar esto