Şampiyon - Hayki

Artık bir şampiyonuz gurur duy!

Bu nam, bu yurda yakıştı ha?

Yılda bin çocuk can aldık, hepsi işçi-emekçi

Hayat pahalı, insan ucuz!

Kaza dedik alıştık ha?

Dünya ile yarıştayız, avrupa da birinci!

Haklı sevincimiz, ana kucağına taş bıraktık

Her üç çocuktan ikisini öldürüp aç bıraktık

Saydım;

Elli milyon insan pençesinde sefaleti

Uygarlık oldu ismi, cinayetin

Devam mı şair?

Sahi kaç çocuğumuz evsiz?

Kaçı ıslah evlerinde cinsel istismara sessiz?

Kaçı adalet zoruyla 26 kere razı kaldı?

Taciz ve tecavüzde tüm dünyadan alkış aldık!

Ne eğitim, ne güvenlik, ne sağlık hizmeti bak!

Bizi şu Avrupa’yla yarıştıran rüşvet illeti!

Ben de dinledim yıllardır aynı dırdırı

Sorunca yolsuz bulduk yolda

Yüz kişiden kırkını

Para, baskı, dava, töre hepsi aynı kabus

Öldü ana, bacı,çocuk, bebek, temizlendi namus!

Algı, gözlem, çözüm.

Peki, bunlarda ne ki?

Konu kadına şiddet ise: O zaman Dünya'da tekiz

Adalet bir kuştu ve mahkum olup uçtu

Hırsa teslim olup düştük

Üstümüzden geçti kuşku

Okur-Yazar, çizer birer potansiyel suçlu

Söyle!

Aydınlık bir düş mü?

Bir de insan hakkı hiç mi?

Kalpleriniz taş mı nedir?

Kestiğiniz baş mı?

Çektiğimiz dert mi nedir?

Verdiğiniz ders mi?

Bir ülke on bin terör zanlısıyla yaşar mı?

İnsan;Kadın, çocuk demez kin savurup saçar mı?

Neden?

Bir anne bağırıyordu Neden?

Öfkesi kan kırmızı, her bedduaya bedel

Vurulmuş başından kavgası, Nasıl yanmasın?

Kara yağız bir at öldü, adı kaldı;

Ethem!

Sorma!

Bir sokakta yol kestiler zorla

Halkı için koşan bir çocuğu darp ettiler sonra

Sorma!

Belki bir hayali vardı, rengi;masmavi

Tekrar ölür müsün desen KORKMAZ Ali İsmail

Bir cana göz dikip ecel kılığa girdiler vakit;

Kör gece, bir kara yolda üstüne sürdüler

Yere düştüğünde yumruğu sıkık

Ve çatıktı kaşı 20 idi yaşı, Mehmet AYVALITAŞ'ın!

Haziran üçtü, düşlediği barıştı

İstediği hürriyet, bu da;

işlediği bir suçtu

Senin bilmediğin;Bu can benim demez verirdi

Abdullah mertti, çünkü Abdullah CÖMERT'ti

¡Ya somos campeones, siéntete orgulloso!

Este nombre le queda bien a este país, ¿eh?

Le quitamos la vida a mil niños al año, todos ellos trabajadores.

¡La vida es cara, la gente es barata!

Dijimos accidente, nos acostumbramos, ¿eh?

Estamos en una carrera con el mundo, ¡Europa es la primera!

Nuestra legítima alegría, dejamos una piedra en el regazo de la madre

Matamos y morimos de hambre a dos de cada tres niños.

Yo conte;

Cincuenta millones de personas sufren miseria

La civilización se convirtió en su nombre, asesinato

Continuar poeta?

¿Cuántos de nuestros niños no tienen hogar?

¿Cuántos guardan silencio sobre el abuso sexual en los correccionales?

¿Cuántos cumplieron con la fuerza de la justicia 26 veces?

¡Recibimos aplausos de todo el mundo en acoso y violación!

¡Sin educación, sin seguridad, sin atención médica!

¡La enfermedad del soborno que nos hace competir con Europa!

Yo también escucho los mismos regañones desde hace años

Cuando preguntamos, lo encontramos en el camino.

cuarenta de cien

Dinero, opresión, pleitos, costumbres, toda la misma pesadilla

Murió madre, hermana, hijo, bebé, ¡honor limpiado!

Percepción, observación, solución.

Bueno, ¿y ellos?

Si el tema es violencia contra la mujer: Entonces estamos solteras en el mundo

La justicia era un pájaro y fue condenado y voló

La ambición se rindió y caímos

La duda pasó sobre nosotros

Alfabetizado, escritor, criminal potencial

¡Me gusta esto!

¿Es un sueño brillante?

¿Y los derechos humanos en general?

¿Tus corazones son de piedra o qué?

¿La cabeza que cortaste?

¿Cuál es el problema que sufrimos?

¿La lección que enseñas?

¿Puede un país vivir con diez mil sospechosos de terrorismo?

Si una persona no dice mujer o niño, ¿sembrará rencor?

¿Por qué?

Una madre gritaba ¿Por qué?

Su ira es roja como la sangre, vale la pena cada maldición

Disparo en la cabeza lucha, ¿Cómo no quemarse?

Murió un caballo negro, quedó su nombre;

Ethem!

¡No preguntes!

Bloquearon a la fuerza el paso en una calle

Luego golpearon a un niño que corría por su gente.

¡No preguntes!

Tal vez tuvo un sueño, el color era azul

¿Morirás de nuevo? KORKMAZ Ali İsmail

Cuando miraban un alma y se disfrazaban de muerte;

Noche ciega, condujeron por un camino terrestre

Puño cerrado cuando cayó al suelo

Y su ceño fruncido tenía 20 años, ¡los de Mehmet AYVALITAS!

Era tres de junio, la paz que soñaba

La libertad que quiere es esta;

fue un crimen que cometio

Lo que no sabes; esta vida es mía

Abdullah era virtuoso porque Abdullah era CÖMERT