Her Neyse - Halil Sezai, Serhat Karayiğit

Dumanaltı odalar duvarlar soğuk

Gözlerim yanar yalnızlıktan

Kırılmış aynalar, suretler kayıp

Ellerim kanar aramaktan

Öyle bir yokuş ki yol uzak

Öyle bir derin ki kaybolsam

Sesimi duyan var mı?

Sesimi duyan var mı?

Or’da kimse var mı?

Neyse, her neyse

Sessizdi bakışlar, nefesler donuk

Sözlerim ağlar mutsuzluktan

Kaybolmuş tüm yollar

Saatler kayıp

Kahpece sorular fısıltılar

Öyle bir yağmur ki bulunsam

Öyle bir çıkmaz ki yok olsam

Sesimi duyan var mı?

Sesimi duyan var mı?

Or’da kimse var mı?

Neyse, her neyse

habitaciones llenas de humo las paredes son frías

Mis ojos arden de soledad

Espejos rotos, faltan imágenes

Mis manos sangran de buscar

Tal pendiente que el camino está lejos

Tan profundo que si me pierdo

¿Alguien escucha mi voz?

¿Alguien escucha mi voz?

¿Hay alguien?

de todos modos, lo que sea

Los ojos estaban en silencio, la respiración era aburrida

Mis palabras lloran de infelicidad

Todos los caminos perdidos

horas perdidas

Susurros de preguntas pervertidas

Tal lluvia que si me encontraran

Tal callejón sin salida que si desaparezco

¿Alguien escucha mi voz?

¿Alguien escucha mi voz?

¿Hay alguien?

de todos modos, lo que sea