Knovelaer - Fluisterwoud

Hoorns galmen door nachtelijk donker

Vrede met 'n hamer in haar slaap gestoord

Fakkels voeren krijgsgewoel tot verre

Door gans 't rauwe Neerlands oord

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen

't Lemmet al glinsterend in de boze hand

Laarzen drukken beenderen ver in het zand

Gloed schittert vonken van vlammende krijg

't Zwaard zorgt ervoor dat de vijand immer zwijgt

Klingen klinken prachtig

Door het merg en been

Tot Gods volk vergaan is

Nacht valt over hen heen

Al dat gilt uit kelen zo angstig

Huivert huilend met 'n gelaat doodsbleek

Kruist mijn lach, mijn slag, mijn schicht

Waar ik de vlam zet in 't onschuldig wicht

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen

Los cuernos reverberan a través de la oscuridad nocturna

Paz con un martillo en su sueño perturbado

Las antorchas llevan la guerra a lo lejano

A lo largo del crudo lugar holandés

Las cuchillas suenan poderosas

Sobre el campo y la turba

Hasta que la iglesia se haya ido

Y Dios llora piadosamente solo

La hoja ya brillando en la mano malvada

Las botas empujan los huesos hacia la arena

Resplandor brilla chispas de guerra en llamas

La espada asegura que el enemigo siempre esté en silencio.

Las cuchillas suenan hermosas

A través de la médula y el hueso

Hasta que el pueblo de Dios perezca

la noche cae sobre ellos

Al que grita de gargantas tan ansiosas

Se estremece llorando con una cara tan pálida como la muerte.

Cruza mi sonrisa, mi golpe, mi cerrojo

Donde pongo la llama en el peso inocente

Las cuchillas suenan poderosas

Sobre el campo y la turba

Hasta que la iglesia se haya ido

Y Dios llora piadosamente solo