Kadıköy - Ezginin Günlüğü

Bir akşam masası, iki kişiyz, sen ve ben

Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden

Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden

Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın

Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım

Geçmem bir daha Kadıköy'den x 2

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?

Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Geçmem bir daha Kadıköy'den

Una mesa de noche, somos dos, tú y yo

Te vas sin decir nada, de repente

De un jardín lluvioso en Kadıköy

Los años se vuelven cenizas, quedan rastros de amor

Incluso si mi corazón se salva del fuego, llama

Déjame ser cenizas lado a lado, déjame olvidar y volver a enamorarme

No volveré a pasar por Kadıköy x 2

Eres mi patria lejos, soy un inmigrante en el exterior

Si puedo detener el tiempo, ni si me quedo ni te vas

Oh transbordador de la tarde, ¿te queda el mundo?

No saldré de ese muelle lluvioso, no lo haré

Eres mi patria lejos, soy un inmigrante en el exterior

Si puedo detener el tiempo, ni si me quedo ni te vas

No volveré a pasar por Kadıköy