Japon Balıkçısı - Ezginin Günlüğü

Denizde bir bulutun öldürdüğü

Japon balıkçısı genç bir adamdı.

Dostlarından dinledim bu türküyü

Pasifik’te sapsarı bir akşamdı.

Balık tuttuk yiyen ölür.

Elimize değen ölür.

Bu gemi bir kara tabut,

lumbarından giren ölür.

Balık tuttuk yiyen ölür,

birden değil, ağır ağır,

etleri çürür, dağılır.

Balık tuttuk yiyen ölür.

Elimize değen ölür.

Tuzla, güneşle yıkanan

bu vefalı, bu çalışkan

elimize değen ölür.

Birden değil, ağır ağır,

etleri çürür, dağılır.

Elimize değen ölür…

Badem gözlüm, beni unut.

Bu gemi bir kara tabut,

lumbarından giren ölür.

Üstümüzden geçti bulut.

Badem gözlüm beni unut.

Boynuma sarılma, gülüm,

benden sana geçer ölüm.

Badem gözlüm beni unut.

Bu gemi bir kara tabut.

Badem gözlüm beni unut.

Çürük yumurtadan çürük,

benden yapacağın çocuk.

Bu gemi bir kara tabut.

Bu deniz bir ölü deniz.

İnsanlar ey, nerdesiniz?

Nerdesiniz?

Asesinado por una nube en el mar

El pescador japonés era un hombre joven.

Escuché esta canción de tus amigos.

Era una tarde pálida en el Pacífico.

Pescamos, el que come muere.

El que nos toca muere.

Este barco es un ataúd negro,

el que entra por su puerto muere.

Pescamos, el que come muere,

no de repente, lentamente,

su carne se pudre y se deshace.

Pescamos, el que come muere.

El que nos toca muere.

Tuzla, bañada por el sol

este leal, este trabajador

el que nos toca muere.

No de repente, lentamente,

su carne se pudre y se deshace.

El que nos toca muere...

Ojos almendrados, olvídate de mí.

Este barco es un ataúd negro,

el que entra por su puerto muere.

La nube pasó sobre nosotros.

Ojos almendrados, olvídame.

No abraces mi cuello, sonríe,

la muerte pasa de mí a ti.

Ojos almendrados, olvídame.

Este barco es un ataúd negro.

Ojos almendrados, olvídame.

Podrido de un huevo podrido,

el niño que harás de mí.

Este barco es un ataúd negro.

Este mar es un mar muerto.

Hola gente, ¿dónde están?

¿Dónde estás?