Efkar - Erol Evgin

Her meyhane köşesi benim durağım oldu

Bütün acı yılların çilesi burda doğdu

Ayaklarım dolaşır, dilim dolaşır yine

Vazgeçemem, bu halim senin eserin oldu

Yine dolaştım bugün

Eski hatıralarda

Geçmişte unutulmuş

O tozlu sokaklarda

Ne senden bir iz kalmış

Ne de benden bir anı

Döndüm beni bekleyen

Garip yalnızlığıma

Hani bizi sarmazdı ayrılığın kolları?

Bir kuru elvedayla koptu aşkın bağları

Teselli mi olacak eski sevda yılları?

Sardı hasretimizi tozlu gurbet yolları

Hayat bu, her şey geçer, unutursun sevgilim

O geçmişi anar da avunursun sevgilim

Ben asla unutamam o güzel gözlerini

Yarın belki ben olmam, sen mutlu ol sevgilim

Cada esquina de la taberna se convirtió en mi parada

Aquí nació el sufrimiento de todos los años dolorosos

Mis pies vagan, mi lengua vaga otra vez

No puedo rendirme, este estado mío fue obra tuya

Vagué de nuevo hoy

en viejos recuerdos

olvidado en el pasado

En esas calles polvorientas

Que rastro de ti

ni un recuerdo de mi

estoy de vuelta esperándome

a mi extraña soledad

Ya sabes, ¿los brazos de la separación no nos abrazarían?

Con un seco adios se rompieron los lazos del amor

¿Serán un consuelo, los viejos años de amor?

Polvorientos caminos extranjeros envolvieron nuestro anhelo

Así es la vida, todo pasa, te olvidas cariño

Él recordará el pasado y te consolarás, querida.

nunca olvidare esos hermosos ojos

Tal vez no seré yo mañana, sé feliz, querida.