Zagubiony na pustyni nie miał już żadnej nadziei na ratunek

Dniem towarzyszyło mu słońce, nocą - gwiazdy

Consuela to było imię jego dziewczyny…

Już na wieki w morzu piasku zagubiony

Patrzę w niebo, które zamknąć można w dłoni

I o Tobie ciągle myślę, Consuelo

Razem z morzem, które wyschło, ale żyło

Razem z sercem, co dla Ciebie zawsze biło

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Piach zasypie nasze ślady, Consuelo

Wiatr poniesie nasze słowa

Tam, gdzie nie był nikt

Tylko myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Kiedy znów nadejdzi świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzi nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Razem z wiatrem, który ucichł ponad ziemią

Z marzeniami, które teraz nic nie zmienią

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Kiedy znów nadejdzie świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzie nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Nasze drogi, nasze losy się nie zmienią

Już nas morza i pustynie nie rozdzielą

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Perdido en el desierto, ya no tenía ninguna esperanza de rescate.

Durante el día estuvo acompañado por el sol, por la noche - por las estrellas.

Consuela era el nombre de su novia...

Perdido en el mar de arena por siglos

Miro el cielo que se puede cerrar en la palma de tu mano

Y sigo pensando en ti, Consuelo

Junto al mar que estaba seco pero vivo

Junto al corazón, que siempre ha estado latiendo por ti

Me despido de ti en mi mente, Consuelo

La arena cubrirá nuestras huellas, Consuelo

El viento llevará nuestras palabras

Donde nadie ha estado

Solo nuestros pensamientos se encontrarán en alguna parte

Entre las arenas de dunas inaccesibles

Cuando el amanecer llega de nuevo

Perdido en el mar de ventisqueros

Nadie nos encontrará de nuevo

Él no nos encontrará

Pero nuestros pensamientos se encontrarán en algún lugar

Entre las arenas de dunas inaccesibles

Junto con el viento que murió sobre el suelo

Con sueños que no cambiarán nada ahora

Me despido de ti en mi mente, Consuelo

Cuando el amanecer llega de nuevo

Perdido en el mar de ventisqueros

Nadie nos encontrará de nuevo

Él no nos encontrará

Pero nuestros pensamientos se encontrarán en algún lugar

Entre las arenas de dunas inaccesibles

Nuestros caminos, nuestro destino no cambiará

Los mares y los desiertos ya no nos separarán

Me despido de ti en mi mente, Consuelo