Miasta i ludzie - Czerwone Gitary

Tężeje w mroku śródmiejski mur

Nad głową powódź skłębionych chmur

Skończona podróż do kresu dnia

Zamiera miasta wieczorny psalm

Odejść - białą zamiecią świateł

Odejść - drogą wschodzących gwiazd

Odejść - spojrzeń najdalszych śladem

Odejść - odejść, gdzie porwie wiatr

Odejść - krzykiem szalonych myśli

Odejść - nagłą czerwienią wzgórz

Odejść - burzą wiosennych liści

Odejść - odejść, nie wrócić już

Asfaltem jezdni okryta noc

Kontury cieni zakreśla wzrok

Zamknięte okna, zamknięte drzwi

Nikt się nie śmieje, nie płacze nikt

La pared del centro de la ciudad permanece inmóvil en la oscuridad.

Una inundación de nubes ondulantes en lo alto

El viaje hasta el final del día está completo.

Muere el salmo vespertino de la ciudad

Para alejarse - con una ventisca blanca de luces

Aléjate - el camino de las estrellas nacientes

Aléjate - echa un vistazo al sendero más lejano

Aléjate - aléjate donde sopla el viento

Aléjate - el grito de los pensamientos locos

Aléjate - el rojo repentino de las colinas

Aléjate - una tormenta de hojas de primavera

Aléjate - aléjate, no vuelvas más

La noche está cubierta de carretera asfaltada.

Los contornos de las sombras definen la vista

Ventanas cerradas, puertas cerradas

Nadie ríe, nadie llora.