Wat nog komen zou - Bart Peeters

Ik denk niet aan wat nog komen zou

Hoe mooi het had kunnen zijn

Ik onthou liever, al ben ik in de rouw

Wat prachtig was en fijn

Ik vraag me niet af waarom het was

Dat het noodlot die wonde sneed

Ik onthou liever hoe mooi het leven was

Dan al dat diepe leed

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten, maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

Want magische woorden zijn er niet

Het lot valt ons diep en zwaar

Niets verzacht ons groot verdriet

Dus steunen we mekaar

Al is het gemis zo triest en hard

Wij denken aan elke lach

Die blijft voor eeuwig in ons hart

En troost ons elke dag

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

no pienso en lo que vendría

Que hermoso pudo haber sido

Prefiero recordar, aunque esté de luto

Que era hermoso y agradable

No me pregunto por qué fue

Que el destino cortó esa herida

Prefiero recordar lo bonita que era la vida

Entonces todo ese profundo sufrimiento

Por una tristeza vertiginosa

no hay medicina

Porque sabemos, pero no nos damos cuenta

Qué increíblemente vulnerables somos

Porque no hay palabras mágicas.

El destino cae profundo y pesado sobre nosotros

Nada alivia nuestro gran dolor

Así que nos apoyamos unos a otros

A pesar de que la pérdida es tan triste y dura

Pensamos en cada sonrisa

Permanecerá en nuestros corazones para siempre.

Y consuélanos todos los días

Por una tristeza vertiginosa

no hay medicina

Porque sabemos pero no nos damos cuenta

Qué increíblemente vulnerables somos