Putovanje - Arsen Dedic

Napokon smo sami, u tom dvorcu praznom

Umorna od puta ostala si sa mnom

Bijela si i mirna kada sklapaš oči

Predjelima sjajnim sada ćemo poći

Nema na tvom licu nemira ni sjene

Zauvijek si, draga, zaspala kraj mene

Sigurni smo sada, nježna si i plaha

Ali ovdje nema života ni straha

Sad nas more čuva, sad nas kriju kiše

Jedno zvono zvoni — ne čujem ga više

Tonemo u mraku, ali tu gdje ležiš

Probija se svjetlo, ili mi se smiješiš

Sad nas more čuva, sad nas kriju kiše

Jedno zvono zvoni — ne čujem ga više…

Finalmente estamos solos, en ese castillo vacío

Cansado del viaje, te quedaste conmigo

Eres blanco y tranquilo cuando cierras los ojos

Ahora iremos a grandes paisajes.

No hay inquietud ni sombra en tu rostro

Te quedaste dormido a mi lado para siempre, cariño

Estamos a salvo ahora, eres gentil y tímido

Pero aquí no hay vida ni miedo

Ahora el mar nos protege, ahora las lluvias nos esconden

Una campana está sonando, ya no puedo escucharla

Nos hundimos en la oscuridad, pero donde mientes

Una luz se abre paso, o me sonríes

Ahora el mar nos protege, ahora las lluvias nos esconden

Suena una campana, ya no puedo oírla...