Niebo - Anna Maria Jopek

Niebo.

Wierzę w Niebo.

Ono jest.

Byłam tam nie raz.

Potrzebę błękitnego zna wielu z nas.

Wielkie Niebo, czyste Niebo,

Jasny dach naszych ciemnych spraw.

Osłaniaj nas od złego, od lęku zbaw.

Myśli moje, myśli niespokojne nawet w snach

Niech żalu i zawiści nie przynoszą

Próbuję zmienić je w zachwytu krzyk,

W zdumienie, że jestem jeszcze chwilę.

A Niebo, wieczne Niebo

Jeśli jest sumą naszych dusz,

To blisko nam do niego.

Tuż tuż.

Cielo.

Yo creo en el Cielo.

Está.

He estado allí más de una vez.

Muchos de nosotros conocemos la necesidad del azul.

Gran cielo, cielo claro,

El techo brillante de nuestros asuntos oscuros.

Protégenos del mal, sálvanos del miedo.

Mis pensamientos, pensamientos inquietos incluso en sueños

Que no te traiga el arrepentimiento y la envidia

Intento convertirlos en un grito de alegría,

En el asombro que estoy todavía un tiempo.

Y el cielo, el cielo eterno

Si es la suma de nuestras almas,

Está cerca de él.

Casi aquí.