Mizerna Cicha - Anna Maria Jopek

Mizerna, cicha, stajenka licha,

Pełna niebieskiej chwały.

Oto leżący, na sianku śpiący

O promieniach Jezus mały.

Nad nim anieli w locie stanęli

I pochyleni klęczą

Z włosy złotymi, z skrzydłami białymi,

Pod malowaną tęczą.

Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie

Cały świat orzeźiony;

Mądrość Mądrości, Światłość Światłości,

Bóg — człowiek tu wcielony!

I oto mnodzy, ludzie ubodzy

Radzi oglądać Pana,

Pełni natchnienia, pełni zdziwienia

Upadli na kolana.

Oto Maryja, czysta lilija,

Przy niej staruszek drżący

Stoją przed nami, przed pastuszkami

Tacy uśmiechający.

Pobre, tranquilo, pobre establo,

Lleno de gloria celestial.

Aquí está acostado, durmiendo en el heno

El pequeño Jesús sobre los rayos.

Sobre él los ángeles se detuvieron en vuelo

Y, encorvados, se arrodillan

De cabello dorado, con alas blancas,

Bajo un arcoíris pintado.

Gran sorpresa: cada criatura

Todo el mundo refrescado;

Sabiduría de la Sabiduría, Luz de la Luz,

¡Dios - el hombre encarnado aquí!

Aquí hay mucha gente pobre

Ella aconseja vigilar al Señor,

Lleno de inspiración, lleno de asombro

Cayeron de rodillas.

Aquí está María, un lirio puro,

A su lado, el anciano temblando

Se paran frente a nosotros, frente a los pastorcitos

Tan sonriente.