Lava - Alkistis Protopsalti

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ' όνειρο βαθύ

κι ό, τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

αίμα μου ζεστό

Κάτι λίγοι συγγενείς

ξαδέρφια μακρινά

πες μου αν έμεινε κανείς

για μας τα πετεινά

Κάτι λίγοι συγγενείς

στα έγκατα του νου

Λάβα μου, λάβα μου

σώμα τ' ουρανού

Εγώ το φως μετάλαβα

κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως

Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα

του κόσμου τα χλωμά

Κατάλαβα

Εγώ το φως μετάλαβα

κι αντέχω τη φωτιά

στο στήθος

Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα

του κόσμου τα χλωμά

κατάλαβα

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ' όνειρο βαθύ

κι ό, τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

δάκρυ από Χριστό

Εγώ με λάβα τα 'λαβα

αυτά που λέει κρυφά το πλήθος

κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα

τα αχ των ζωντανών

κατάλαβα

Como un volcán despertando

de un sueño profundo

y todo lo que hace las montañas

llora por nacer

Como un volcán despertando

siete generaciones fuera

Mi lava, mi lava

mi sangre es caliente

algunos parientes

primos lejos

dime si alguien se quedo

para nosotros los gallos

algunos parientes

en las entrañas de la mente

Mi lava, mi lava

cuerpo de cielo

Recibí la luz

y ahí es donde suele ir tu corazón

En mi mente no los tomé

del mundo pálido

Comprendido

Recibí la luz

y puedo soportar el fuego

en el pecho

En mi mente no los tomé

del mundo pálido

Comprendido

Como un volcán despertando

de un sueño profundo

y todo lo que hace las montañas

llora por nacer

Como un volcán despertando

siete generaciones fuera

Mi lava, mi lava

lágrima de Cristo

tomo la lava

lo que la multitud dice en secreto

aunque parezcan diosas

el ah de los vivos

Comprendido