Szkoda Mi Czasu - Zoe

Ref:

Szkoda mi czasu na nerwy i łzy

Na smutek i gniew, szkoda mi dni

Nie chcę pamiętać tych kłótni i win

O tym co złe, zapomnieć chcę dziś

Wczoraj było wczoraj, chyba już pora się obudzić

Jak można nienawidzieć ludzi, gniew w sobie dusić?

Na przepraszam głusi i ślepi na zmiany

Trzymamy się ramy, którą zbudował czarny piar

W czynach widać monochormię

Subiektywna wina spływa potokiem wspomnień

Linia życia się kurczy, ludzi dusi nienawiść

Stare rany bolą lecz nie mogą nas zabić

Oni, wyalienowali się słowami gdzieś gdzie

Relacje mają status «Pierdol się»

Te animozje są motorem dając siłę

I wzorem projektu na perpetuum mobile

Wilczy bilet co chwilę świeci w dłoni

Monitorując nasz prywatny bieg historii

To nasz motyw przewodni;

głodni rozczarowań

Nienawidzimy ludzi aby móc ich pokochać, ale.

Ref:

Świat zatruwa nam uczucia, po ludziach widać gniew

Skłóca nas sekunda, jednoczy tylko śmieć

Każdy ma ten sen gdy sumienie się odzywa

I wpływa na dzień rzucając cień na przyjaźń

Chyba każdy z nas choć raz grał skurwiela

Wypluwając jad, czuł jak rośnie adrena

Ta kręta ścieżka od dziecka rządzi światem

Wybiela nas a reszta to homo sacer, zatem

Idę po zgliszczach, po mostach spalonych

By pisać na murach «Czcijmy antagonizm»

My, żądni krwi jak ustasze mamy nasze ale

Dzień za dniem nakręcamy tę spirale

Nawet nie pamiętamy skąd żale bo geneza

Nie obchodzi nas wcale gdy psy chcemy wieszać

Żale już tak stare jak węgiel a żyją

I po co?

Życie ucieka nam za szybą

Ref:

Árbitro:

No pierdo mi tiempo en nervios y lágrimas

Por la tristeza y la ira, siento pena por los días

No quiero recordar estas peleas y culpas

Quiero olvidarme de lo que es malo hoy

Ayer fue ayer, creo que es hora de despertar

¿Cómo puedes odiar a la gente, sofocar tu ira?

Lo siento sordo y ciego a los cambios

Nos pegamos al marco que construyó el Piar negro

Hay monocormia en las gestas

La culpa subjetiva fluye por la corriente de los recuerdos.

La línea de la vida se está reduciendo, la gente está sofocada por el odio.

Las viejas heridas duelen, pero no pueden matarnos

Se enajenaron con palabras en alguna parte

Los informes tienen el estado de "Vete a la mierda"

Estas animosidades son la fuerza impulsora detrás de la fuerza.

Y el modelo del proyecto en una máquina de movimiento perpetuo

El boleto del lobo brilla en tu mano de vez en cuando

Al monitorear nuestra historia privada

Este es nuestro leitmotiv;

hambriento de decepciones

Odiamos a las personas para poder amarlas, pero.

Árbitro:

El mundo envenena nuestros sentimientos, la gente muestra ira.

El segundo nos inquieta, solo la basura nos une

Todo el mundo tiene este sueño cuando su conciencia habla

Y afecta el día y ensombrece la amistad

Creo que cada uno de nosotros ha hecho el papel de bastardo al menos una vez.

Escupiendo el veneno, sintió crecer el adreno

Este camino sinuoso gobierna el mundo desde la infancia.

Nos blanquea y el resto es homo sacer, por lo tanto

Camino sobre las ruinas, sobre puentes quemados

Escribir en las paredes "Adoración antagonismo"

Nosotros, sedientos de sangre como bocas, tenemos nuestra cerveza

Día tras día, terminamos esta espiral

Ni siquiera recordamos de dónde vinieron los arrepentimientos, porque la génesis

No nos importa cuando queremos colgar a los perros.

Lamentos tan viejos como el carbón y están vivos

¿Para qué?

La vida se nos está acabando detrás del cristal

Árbitro: