Sanrı - Zakkum

Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…

Çöpleri karıştıran sokak köpekleri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana…

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak

En el balcón de la habitación al amanecer.

El primer café de la mañana llena tus mejillas

Unas pocas horas más hasta que se eleven las nieblas

Que el bullicio virgen despierte a la gente

Como todas las mañanas de Ankara, tal vez tengas un poco de frío.

Pero de todos modos, te gusta pasar mucho tiempo con frío…

Como perros callejeros hurgando

Te metes con los días pasados ​​sin darte cuenta

Tu infancia sube silenciosamente a tu regazo

Ella sonríe así con su pelo rizado.

Es como si se pareciera a tu padre, con su postura tranquila.

Y te recuerda lo mucho que te estás perdiendo...

Que hermosa eres, la vida sigue desnuda

Nada está intacto, los días son cambios