Şarapnel - Zakkum

Kırılıp dökülen bir anı yaşadığım

Parçaları ayrı şehirler de

Bir şarapneldi, patladı yalnızlık

Sadece kendin vardın menzilde

Bu da şekil iken, o silik mutluluğun

Günden güne eridi gitti ellerinden

Bir yorgan gibi üşüdükçe sokulduğun

Kaskatı kesilmiş bomboş geçmişte…

Kaşıdıkça büyüyen bir kabuk taşıdığın,

Yarısı apayrı bedenlerde

Kartondan yapma bir kayıktı mutluluğun

Karda yamuldu delik yelkeniyle

Bitsin istiyorsun artık bedeli önemsz

Çünkü yorgunsun artık kalıverdin kimsesiz

Nefes almaz zor artık, bitsin eziyetsin

Susmak istiyorsun artık, kelimeler gereksiz

Susma ne olur susma

Çünkü muhtaçsın haykırmaya

Korkma, korkma

Sıran gelecekti korktukça unutma

Viví un momento que se rompió y se derramó

En ciudades separadas

Fue una metralla, la soledad estalló

Solo tú estabas al alcance

Si bien esta es la forma, esa débil felicidad

Día a día se derritió de sus manos

Como una colcha en la que te acurrucas cuando tienes frío

En el pasado helado y vacío...

Llevas una costra que crece a medida que te rascas,

La mitad en diferentes cuerpos

Tu felicidad era un barco de cartón

En la nieve con su agujero vela

Quieres que termine, ahora el precio no importa

Porque estás cansado, te quedas solo

Es difícil respirar ahora, deja que se acabe

Ahora quieres callarte, las palabras no sirven

No te calles, no te calles

Porque necesitas gritar

No tengas miedo, no tengas miedo

No olvides que temes que llegue tu turno