Kahve Nevresimler - Vera

Keyiflenir

Güneşli bir pazar günü evindedir

Teker teker kaydırır resimleri ilk gençliğe

Ve sokakta akordeonla o eski şarkı çalar

Düşünceler serilir o kahve nevresimlere

İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği

Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi

Bir çay koyar

Içinde bir karanfil eksik olmasın

Sokak susar

Kalır yine filmleriyle başbaşa

Yankılanır salonunda kendi iç sesi bile

Düşünceler serilir o kahve nevresimlere

İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği

Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi

Inandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği

Inandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği

Inandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği

Hiçbir şey hiçbir ses kalmamış gibi

disfruta

Él está en casa un domingo soleado.

Desplaza las imágenes una por una hasta el primer joven.

Y en la calle suena esa vieja canción con el acordeón

Los pensamientos se ponen en esas sábanas de café

Creyó, confió, rió, se regocijó.

Es como nada, no queda sonido

pone un té

No te pierdas ni un diente en él.

la calle esta en silencio

Se queda solo con sus películas otra vez

Incluso su propia voz interior resuena en el pasillo.

Los pensamientos se ponen en esas sábanas de café

Creyó, confió, rió, se regocijó.

Es como nada, no queda sonido

creído, confiado, reído, regocijado

creído, confiado, reído, regocijado

creído, confiado, reído, regocijado

es como si no quedara nada