Ossifrage - Turia

Gehuld in koperkleurige klei

Aanschouwen vuurrode ogen

Stilzwevend het grondeloze spektakel

Door honger gedreven

Stort zij zichzelf neder

Grove beenderen worden in de hemel getrokken

En spatten vervolgs uiteen op de gloeiende rotsen

De uitgespreide gruzelementen

Verzadigen haar bottenlust

Haar tocht komt kortstonds ten einde

Wanneer het wantrouwen der mens

Met een enkele pijl haar lichaam doorboord

Zij die wit was maar roestig wilde zijn

Kleurt langzaam bloedrood

In het landschap van onherroepelijke tragedies

Envuelto en arcilla color cobre

He aquí los ojos rojos de fuego

Todavía flotando el espectáculo sin fundamento

Impulsado por el hambre

ella se arroja

Los huesos gruesos son atraídos hacia los cielos

Y luego se hizo añicos en las rocas brillantes

Los añicos esparcidos

satisfacer su hueso la lujuria

Su viaje pronto llegará a su fin.

Cuando la desconfianza del hombre

Con una sola flecha atravesó su cuerpo

Ella que era blanca pero quería ser oxidada

Se vuelve rojo sangre lentamente

En el paisaje de tragedias irrevocables