Kader - Timuçin Ateş, Şanışer

Yaşamak zor tabi toprağımda kan var

Gören yok tabi ki de betonarme yığınından

Şehrimin sokakları çıkmaz çocukluğuma

Çünkü artık insanların tek derdi kapital

Hayatım riske bağlı kanıksanmış ilerleyiş

Sonrasını görmeden gözü kapalı bekleyiş

Mazlum olan çeker bu sistemin derdini ve

Nereden bileceksin bir damlanın değerini

Felekten geçer insanın kader denen ezgisi

Canımı sıkan dünya, ırkçılığını neyleyim!

Adalet denen saraylar yalanların ekseni

Cebinde tomarlar varken açlığını neylesin!

Başımı Yanlışa Eğdim

Yaralar Yine Gönlüme Değdi

Kader Denedi Vurmayı

Bizi Sormadı Dilediğiniz Neydi

Yanıldım her defasında, elim kalemde

Yüzüm gül yerinde yer sefasında

Biçimsiz binalar, bu şehri sevmem aslında

Artık kuş tutmamı istiyor Hak benden ağzımla

Nasıl bir terazidir?

Nasıl bir adalet bu?

Gören yok kerameti, gönül ver cinayet bu

Bu şehre bina yetti, okundu bin ayettir

İyi bir insan ol önce, en büyük ibadet bu

Yazıktır ölen gençlere, yazıktır düşmeyen kara

Derdini büyük sanar gerçekten düşmeyen dara

Rekabet adı altında nefret eker sistem her yana

Bu yüzden az aşım ağrısız başım istemem para!

Başımı Yanlışa Eğdim

Yaralar Yine Gönlüme Değdi

Kader Denedi Vurmayı

Bizi Sormadı Dilediğiniz Neydi

Es difícil vivir, hay sangre en mi suelo

Nadie ve, por supuesto, desde la pila de hormigón armado.

Las calles de mi ciudad no conducen a mi infancia

Porque ahora la única preocupación de la gente es el capital.

Mi vida depende del riesgo, se da por sentado el progreso

Esperando a ciegas sin ver el siguiente

Los oprimidos sufren el dolor de este sistema y

¿Cómo sabrás el valor de una gota?

La melodía del hombre, llamada destino, pasa por el infierno

El mundo que me molesta, ¡qué puedo hacer con su racismo!

Palacios llamados justicia, eje de mentiras

¡Qué puedes hacer con tu hambre cuando tienes pergaminos en tu bolsillo!

me equivoqué de cabeza

Las heridas tocaron mi corazón otra vez

El destino trató de golpear

No nos preguntó cuál era tu deseo

Cada vez que me equivoqué, mi mano está en la pluma

Mi cara está en un lugar de rosas

Edificios sin forma, no me gusta mucho esta ciudad

Ahora Dios quiere que atrape un pájaro con mi boca

¿Qué tipo de escala es?

¿Qué clase de justicia es esta?

Nadie ve el milagro, dale corazón, esto es asesinato

A esta ciudad le bastó construir, se han leído mil versos.

Sé una buena persona primero, esta es la adoración más grande.

Vergüenza de los jóvenes que murieron, vergüenza de la tierra que no cae

Él piensa que su problema es grande, la tara que en realidad no cae

En nombre de la competencia, el sistema genera odio en todas partes.

Por eso no quiero dolor de cabeza sin dolor, ¡no quiero dinero!

me equivoqué de cabeza

Las heridas tocaron mi corazón otra vez

El destino trató de golpear

No nos preguntó cuál era tu deseo