Moj Dida I Ja - Thompson

Preko polja kroz sjećanje ide,

kršan čovik, tvrde brade side.

Pamtim pogled, tu toplinu oka

i svaka riječ je bila mu duboka.

Čvrst je dida bio kao stijena,

hrabra srca i kamenih gena.

Sva je mudrost utkana u njemu,

njegove su priče učile me svemu:

«Poštenim putem ići,

bit će teško znaj,

al' samo ćeš tako stići

gdje je vječni sjaj.»

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

Gleda na me planina Svilaja

sa očima njegovoga sjaja.

Crpio je snagu tamo gore,

planina mu iscrtala bore.

Njegove su ispucale ruke,

meni bile kao mirne luke.

Kako da mu zahvalim na svemu,

sinu ime dao sam po njemu.

«Poštenim putem ići,

bit će teško znaj,

al' samo ćeš tako stići,

gdje je vječni sjaj.»

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

Ej, da mi je pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje,

pa da viknem jače od oluje,

da me dida još jedan put čuje.

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

A través del campo a través de la memoria va,

hombre roto, lado de barba dura.

Recuerdo la mirada, ese calor de la mirada

y cada palabra era profunda para él.

El abuelo era sólido como una roca,

corazones valientes y genes de piedra.

Toda la sabiduría está entretejida en él,

sus historias me enseñaron todo:

"Sigue el camino justo,

será difícil saber

pero esa es la única forma en que llegarás

donde hay esplendor eterno".

Oye, estoy contigo

como antes para dar la bienvenida al amanecer,

mira abajo

de Svilaja a Petrovo polje.

Mi abuelo y yo, dos amigos,

otra vez - el mismo destino.

El monte Svilaja me está mirando

con los ojos de su esplendor.

Estaba sacando fuerzas allá arriba,

la montaña le dibujó arrugas.

Sus manos crujieron,

para mí eran como puertos pacíficos.

¿Cómo puedo agradecerle por todo?

Le puse el nombre a mi hijo.

"Sigue el camino justo,

será difícil saber

pero esa es la única forma en que llegarás allí,

donde hay esplendor eterno".

Oye, estoy contigo

como antes para dar la bienvenida al amanecer,

mira abajo

de Svilaja a Petrovo polje.

Mi abuelo y yo, dos amigos,

otra vez - el mismo destino.

Oye, echemos un vistazo hacia abajo,

de Svilaja a Petrovo polje,

para que pueda gritar más fuerte que la tormenta,

ese abuelo me escucha una vez más.

Oye, estoy contigo

como antes para dar la bienvenida al amanecer,

mira abajo

de Svilaja a Petrovo polje.

Mi abuelo y yo, dos amigos,

otra vez - el mismo destino.