Hiç Kimse Bilemez - Teoman

Ben hep sana gelirim

Beni anlasın diye tenin

Bırakırım kamaşsın yaşamdan gözlerim

Tenini avuçlarım zaten severim

Gelmesen de, sevmesen de beni…

Tutsan ellerimden

Geçmişi unutamam ki

Öpsem gözlerinden, yaşları kurutamam ki

Damağım çöle dönmüş

Sesim çamura

Oyuncağını geri ver, içimdeki çocuğa

Hiç kimse bilmez

Hiç kimse sevmez

Şimdi sende yoksun yanımda

Yüzüm gözüm toz toprak

Yağmurların yıkamaz

Kalbim kabuk bağlar

İçim artık acımaz

Kanserli kentlerin çığlığından

Son trenle ayrıldığımdan

siempre vengo a ti

para que me entiendas

Déjame deslumbrar mis ojos de la vida

Ya amo tu piel con mis palmas

Aunque no vengas o no me quieras...

sujeta mis manos

no puedo olvidar el pasado

Si beso tus ojos, no puedo secar las lágrimas

Mi paladar se ha convertido en un desierto

Mi voz está en el barro

Devuélveme tu juguete, el niño que hay en mí

nadie sabe

a nadie le gusta

ahora no estas conmigo

Mi cara es polvo en mis ojos

Tus lluvias no pueden lavar

Mi corazón se endurece

ya no me duele

Del grito de las ciudades con cáncer

Desde que me fui en el último tren